Αιμοδοσία vs Μάγισσα, σημειώσατε 1

Πάω πριν καμμιά δεκαπενταριά μέρες να δώσω αίμα. Συμπληρώνω τη φόρμα μου και προχωρώ στο ιατρείο για έλεγχο αιμοσφαιρίνης. Με κοιτάζει η γιατρός "δε σε βλέπω να δίνεις αίμα εσένα σήμερα" μου λέει. "Γιατί; Τι εννοείτε;" Μου τρυπάει το δάκτυλο, παίρνει 2-3 σταγονίτσες αίμα, τις βάζει στο πλακίδιο, βάζει το πλακίδιο στο μηχάνημα, περιμένω, περιμένω, περιμένω..μπιπ μπιπ...11,3.
"Είδες; Στο είπα εγώ. Δε δίνεις αίμα σήμερα".
 "Αποκλείεται, λάθος θα είναι το μηχάνημα. Να μου ξαναπάρετε!"
 Ξανά η ίδια διαδικασία...σταγόνες, πλακίδιο, μηχάνημα και περιμένω εις τριπλούν..μπιπ μπιπ...12,3. "Να! Είδατε; Μια χαρά είμαι, να δώσω αίμα."
"Όχι, δε θα δώσεις, μου φαίνεσαι χλωμή, να έρθεις μια άλλη μέρα που θα νιώθεις καλύτερα".
"Μα μια χαρά νιώθω, τόσα χρόνια δίνω αίμα, ποτέ μου δε λιποθύμησα, αλήθεια".
"Λυπάμαι δεν μπορώ να σας επιτρέψω να δώσετε αίμα σήμερα..."
Πάω σπίτι, γκρινιάζω για το πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο χαμηλή η αιμοσφαιρίνη μου, για το μηχάνημα που μάλλον θα 'ταν χαλασμένο και για τη γιατρό που αγνόησε τελείως τη δεύτερη ένδειξη και με έστειλε σπίτι.
Προχθές πάω πάλι. Ξανασυμπληρώνω τη φόρμα, ξαναπροχωρώ στο γραφείο, η ίδια γιατρός. Σκέφτομαι, ελπίζω να μη με θυμάται για να μην είναι προκατειλλημένη με την αιμοσφαιρίνη μου ( σε αυτή τη φάση δε με νοιάζει καθόλου τι έλεγε το μηχάνημα, ήμουνα σίγουρη για συνωμοσία ).
 "Εσύ δεν είσαι με τη χαμηλή αιμοσφαιρίνη, που ήρθες πριν 2 εβδομάδες ;
"Α στα διάλα" σκέφτομαι," μνήμη που την έχεις!" Ναι, εγώ είμαι, σήμερα νιώθω πολύ καλά", της τονίζω. Αίμα, πλακίδιο, περιμένω...11,2!!!
 "Τι καλύτερα κοπέλα μου; Πιο χαμηλά και απο την άλλη φορά είναι αυτό!"
Σηκώνεται, παίρνει τα χαρτιά μου, πάει στο δίπλα γραφείο, εγώ κάθομαι ακόμα απογοητευμένη στην καρέκλα και δεν το χωνεύω ότι πάλι αίμα δε δίνω, με φωνάζει, πάω, κάθομαι σε μια άλλη καρέκλα, λέει κάτι στην άλλη γιατρό και φεύγει. Ανοίγει η άλλη το κομπιουτερ, περνάει την ταυτότητα μου και γράφει με κάτι μεγάλα κόκκινα γράμματα..

"αποκλείεται από αιμοδότης μέχρι το Γενάρη"

Θα σας πω την αλήθεια μου. Μου βαρυφάνηκε. Το πήρα κατάκαρδα. Δεν το χωνεύω ( Εντάξει, το καταλάβατε ). Γιατί όταν είσαι αιμοδότης νιώθεις ικανός, χρήσιμος, σημαντικός, νικητής ( που λέει και το διαφημιστικό σποτάκι για την αιμοδοσία ). Βλέπεις τις αφίσες όπου ένα παιδάκι με όμορφα ματάκια ρωτάει "ένα μπουκάλι αίμα μου έσωσε τη ζωή. Μήπως ήταν το δικό σου;" Και σκέφτεσαι, ναι, μπορεί και να ήταν, και μπορεί και να μην ήταν για σένα, αλλά θα ήταν σίγουρα για κάποιον άλλον.
Φεύγω λοιπόν από το κέντρο αιμοδοσίας και επιστρέφω κακόκεφη σπίτι. Μου ανοίγει την πόρτα η θεά, που άκουσε το αυτοκίνητο. Τη στιγμή που μπαίνω στο σπίτι με ρωταει όλο ενδιαφέρον:

"Μαμά, πώς πάει η μοδοσφαιρίνη σου; Ανέβηκε;"

Η μοδοσφαιρίνη μου μωρό μου όχι, η διάθεση μου πάντως, ανέβηκε σίγουρα!

Η εξομολόγηση μιας ...νεράιδας!!!

Αγαπητή Νεράιδα, ο Σικρετ Πίκος Απίκος σου σε χαιρετά! Ετοίμασε το φραπεδάκι/ καφεδάκι/χυμό σου, κάτσε αναπαυτικά και ξεκίνα να απαντάς στις ερωτήσεις του δαιμόνιου δημοσιογράφου που σου έλαχε, χωρίς φόβο ...και με πολύ πάθος!

Ερώτηση 1 : Προβλεπόμενη και κοινότυπη ίσως, αλλά θα την κάνω : Πώς επέλεξες το Νεράιδα και ποιο βαθύτερο νόημα έχει αυτό για σένα ( αν έχει ).
Απάντηση :  Δεν ξέρω αν το επέλεξα ή αν με επέλεξε.  Νιώθω ότι είμαι Νεράιδα.  ( καλάν μεν γελάς, εν τζιαι είπα ότι είμαι πχ. Στρουμφίτα )  Ουσιαστικά είναι πλέον τρόπος ζωής. Δηλαδή, κάποια στιγμή της ζωής μου, πριν 10-12 χρόνια, αποφάσισα ότι δεν μου αρέσουν πολλά πράματα γύρω μου.  Και ήθελα να χαράξω τη δική μου πορεία.  Πιστεύω στη Μαγεία ( και γω! Δεν πρέπει να είναι τυχαίο που εκληρώθηκες μαζί μου ) που υπάρχει στον κόσμο. Είτε θέλεις πες την αγάπη, είτε θες πες την τρέλα, αλλού γι αλλού ή ότι άλλο γουστάρεις.  Προσπαθώ, έστω σε μικρές στιγμές να αγγίξω με το μαγικό μου ραβδάκι και να τις κάνω πιο όμορφες. Κι όταν ξεκίνησα το μπλογκ έβαλα το … όνομά μου.  Φυσικά μπορείς να προτιμήσεις τη δεύτερη εκδοχή:  Είμαι νεράιδα για να πραγματοποιούν οι άλλοι τις επιθυμίες μου μουαχαχαχα


Ερώτηση 2 : Για κάποιο ανεξήγητο λόγο, φαντάζομαι ότι η σύνδεση σου με τις Νεράιδες γενικότερα, εκτείνεται και έξω από τα όρια της μπλογκόσφαιρας. Ξέρεις, μικρά μπιμπελό, μπρελόκ, φιγούρες, πίνακες, προσωπικά αξεσουάρ λαιμού ή χεριού, ακόμα και τατουάζ, όλα τα πιο πάνω με νεράιδες. Έχω δίκιο ή η φαντασία μου απέχει πολύ από την πραγματικότητα;
Απάντηση :  Να σου πω;;; Κρυφοκοιτάζεις στο δωμάτιο μου;;;;  Στο σπίτι μου μήπως;  Ναι δίκιο έχεις ( τι μάγισσα θα ήμουν αν δεν είχα δίκιο;)  Εκτός από το τατουάζ.  Δεν μου αρέσουν. Έχω φτιάξει πίνακα με νεράιδα, έχω πολλές διακοσμητικές νεραϊδούλες, νεραϊδοραβδάκια σε φωτιστικό, κτλ. Πέρα όμως από τα αντικείμενα, οι νεράιδες είναι μέρος ενός πολύ πιο αγαπημένου κομματιού της ζωής μου. Τα παραμύθια μου!  Είναι βασικοί ήρωες στις ιστορίες μου.  Δίνουν συνήθως τη «μαγική λύση»  .  Αυτή που πιστεύω ότι υπάρχει πάντα, φτάνει να το ψάξουμε … λίγο ακόμα.

 Ερώτηση 3 : Από τα ποστς σου, θα έλεγα πως φαίνεσαι άνθρωπος με ευαισθησίες. Ποιά ήταν η τελευταία φορά που έκλαψες και γιατί;

Απάντηση :  Να τα μας! Άρχισαν τα δύσκολαααααα.  Να πω ( αν δεν το ξέρεις ήδη) είμαι Ιχθύες.  Οπόταν το δάκρυ, το χω το χω.  Τελευταία δεν κλαίω συχνά. Από ότι φαίνεται αναισθητοποιήθηκα.  Η τελευταία φορά που έκλαψα ήταν Παρασκευή, 23/8/2013.  Βασικά είχα νευριάσει με το νεραϊδόπαιδό μου.  Με πιάνουν τάσεις υπερπροστασίας συχνά.  Και τώρα είμαστε σε φάση που το νεραϊδόπαιδο 1 έχει φύγει για σπουδές και το νεραϊδόπαιδο 2 είναι σε φάση που θέλει να είναι ανεξάρτητος.  Οπόταν η όλη κατάσταση μου προκαλεί άγχος.  Και κάποιες φορές ξέσπασμα.  
Κλαίω όταν με πιάσει το παράπονο. Είτε για κάτι δικό μου, είτε για κάτι που αφορά άλλο άτομο και νιώθω συμπόνια.

Ερώτηση 4 : Συνήθως πότε νιώθεις πιό έντονα την ανάγκη να γράψεις ένα ποστ;

Απάντηση :  Το μπλογκ υπάρχει για 2 λόγους. Ξέσπασμα και επικοινωνία. Οπόταν γράφω όταν νιώθω να «πνίγομαι» αλλά δεν θέλω να μιλήσω σε ένα συγκεκριμένο άτομο. Απλά να τα πω!   Και όταν έχω ανάγκη να επικοινωνήσω.  Ή όταν υπάρχει κάτι που θέλω να πω ( αν και αυτές οι φορές είναι ελάχιστες ).

Ερώτηση 5 : Ποιό είναι το πρώτο πράγμα που κάνει όταν ξυπνήσεις και το τελευταίο πριν κοιμηθείς; 

Απάντηση 5:  Άκου.

 Το βράδυ, πάω τουαλέτα,

                  βάζω ξυπνητήρι,

                  αγκαλιάζω το μαξιλάρι-ψαράκι μου,

                  θέλω πολύ να κοιμηθώωωωωω και κοιμάμαι ( σε δευτερόλεπτα).

Το πρωί,    θέλω να κοιμηθώ κι άλλοοοοοοοοοο

                  Αγκαλιάζω το μαξιλάρι-ψαράκι μου,

                  Χτυπώ επανειλημμένα και με μίσος το ξυπνητήρι μου

                  Και τελικά σηκώνομαι και πάω τουαλέτα.

Λατρεύω τον ύπνο!

Κατά καιρούς δοκιμάζω το πρώτο και το τελευταίο πράγμα που κάνω να είναι το διάβασμα. Και αυτό βοηθά!

 Ερώτηση 6 : Ποιά είναι η σχέση σου με τη μαγειρική; ( Τι εννοείς που κολλά τούτη η ερώτηση; Δική μου η συνέντευξη, με όποια σειρά θέλω κάνω τις ερωτήσεις)! 

Απάντηση : Μάλλον πείνασες!

Να σου κάμω κάτι μακαρούνια του φούρνου να γλύφεις τα δάχτυλά σου χιχιχι

Η σχέση μου με την μαγειρική είναι καλή, τυπική. Ως εκεί J  Μαγειρεύω συχνά.  Κατά καιρούς καθημερινά. Κατά άλλους καιρούς παίζω πελλόν τζιαι μαειρεύκει η μάνα μου.  Είχα προσπαθήσει να ψυχαναλύσω τη σχέση μου με τη μαγειρική.  Μου αρέσει να μαγειρεύω.  Αλλά είμαι το άτομο που ακολουθεί τις συνταγές. Σπάνια θα πειραματιστώ με το φαγητό ( helloooooooooo εν τζιαι εννα μείνουμεν νηστιτζιοί ).
Δεν κάμνω πολλά περίεργα φαγητά ( αν και το φιλετάκια χοιρινά με δαμάσκηνα και κουμανταρία εν τζιαι τόσο συνηθισμένο ).  Κάμνω γλυκίσματα ή λεμονάδες ή whatever. Εντάξη, δεν είμαι top μαγείρισσα, τρώουμαι. J
Αρέσκει μου όμως να μαγειρέψω για τους άλλους. Ειδικά τα μωρά αρέσκει μου πολλά να τα ταΐζω. ( κάμε αααααααααααα )

 Ερώτηση 7 : Στα ποστ σου αναφέρεις συχνά σχετικά με τη δουλειά σου "σήμερα πήγα σε σχολεία". Μπορείς να μας δώσεις περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το είδος της δουλειάς σου; Και μόνο σε δημοτικά πας ή επισκέπτεσαι  όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης;

Απάντηση :  Η δουλειά μου έχει να κάνει με IT.  Η συγγραφή είναι η αγάπη μου. Είμαι συγγραφέας παιδικών βιβλίων.  Έχω εκδώσει 3 βιβλία για παιδιά δημοτικού.  Το πρώτο έχει εξαντληθεί και είμαστε τώρα στη δεύτερη ανανεωμένη έκδοση.  Οπόταν, συχνά με καλούν σε δημοτικά σχολεία και κάποιες φορές σε νηπιαγωγεία.  Εκεί μιλώ στα παιδιά για τα βιβλία μου αλλά γενικότερα για την έμπνευση και τη συγγραφή.  Χρησιμοποιώ αρκετά αντικείμενα, όπως νεραϊδόφτερα, νεραϊδοραβδάκια, μεταμορφώσεις σε ζωάκια όπου δραματοποιούμε κάποια παραμύθια ( η νεράιδα στο στοιχείο της! ). Είναι από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της χρονιάς μου!
( περισσότερες πληροφορίες : εντός )

 

Ερώτηση 8 : Θα σου παραθέσω τους τίτλους μερικών τραγουδιών και θέλω να μου γράψεις δίπλα από το κάθε ένα, το πρώτο πράγμα / σκηνή / ανάμνηση / άτομο/ κατάσταση που σου ήρθε στο μυαλό!

Απάντηση : 

- Nothing else matters ( Metallica ) :  Nothing

- Hold Me Now ( Johhny Logan )    : O Johhny μου! Μάνα μου τον!!! Το τραγούδι είναι από τα αγαπημένα μου.  Κρύβει κομμάτια της ψυχοσύνθεσής μου. 

- You Give Love a Bad Name  ( Bon Jovi ) : Φοιτητικά χρόνια

- Dirty Diana ( Michael Jackson ) :  Η μορφή του Michael Jackson.
- U Can't touch this ( MC Hammer ) : Μια εικόνα να χτυπώ το χέρι κάποιου J

Sorry, δεν έχω καλή σχέση με τη μουσική. Ας πούμε ότι έχω ιδιαίτερη. Την βιώνω περισσότερο κιναισθητικά παρά συναισθηματικά.

 Ερώτηση 9 : Άρχισε να σε κουράζει η συνέντευξη; Πες αλήθεια, αν νομίζεις ότι είναι πολλές οι υπόλοιπες 20 ερωτήσεις που ετοίμασα, σταματάμε εδώ.

Απάντηση : Κάτι που έπρεπε να καταλάβεις από το μπλογκ μου:  Είμαι ψώνιο και ξερόλας. Θα μπορούσα να σου απαντώ ως αύριο.  Έχω μια δικαιολογία για τα πάντα.  Με κουράζει να κάνω ερωτήσεις γιατί πρέπει να σκεφτώ περισσότερο J
( εδώ με έκανες να κάμω scroll down, ενώ είχα αρχίσει να της διαβάζω μια μια αργά και βασανιστικά ).

 Ερώτηση 10 : Αστειεύκουμουν στη προηγούμενη ερώτηση, εν με κόφτει αν εκουράστηκες. Εξάλλου ερώτησα την Πρας, "κόρη πόσες ερωτήσεις να κάμουμεν; έχουμεν όριο;" " 'Οι , όι" λαλεί μου, "όσες θέλεις". Αλλόπως εν εκατάλαβεν ότι μιλώ πολλά! Συνεχίζω : Αν δεν έκανες αυτό που κάνεις σήμερα, τι θα ήθελες να κάνεις;

Απάντηση : Θα ήθελα να έχω ένα κατάστημα από εκείνα που πουλούν μικρά πραγματάκια, κομμάτια τέχνης κτλ.  Ανακάλυψα σχετικά αργά ότι αγαπώ την τέχνη.

 
Ερώτηση 11 : Πες μου ένα πράγμα, το οποίο ήθελες να κάνεις από μικρή, αλλά ακόμα δεν κατάφερες να εκπληρώσεις.

Απάντηση :  Το μόνο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι στο γυμνάσιο/λύκειο ήθελα να πάω Ιταλία.  Στα 18 είχα πει ότι κάποια στιγμή στη ζωή μου θα μάθω ιταλικά. Πέρσι ξεκίνησα να μαθαίνω.  Και όνειρο ( μάλλον απραγματοποίητο ) είναι να ερωτευτώ ένα μακρυμάλλη ιταλό καλλιτέχνη και να ζήσω στην Ιταλία ( ε κάπως δύσκολο, ναι, αλλά στο εύχομαι ολόψυχα! )

Γενικά είμαι άτομο που βάζω εφικτούς στόχους.  Μπορώ να πω ότι σε γενικές γραμμές δεν μου έμειναν και πολλά ανεκπλήρωτα όνειρα.


Ερώτηση 12 : Πιστεύεις ότι τα πολλά λεφτά αλλάζουν τον άνθρωπο προς το χειρότερο;

Απάντηση : Όχι.  Ίσως αυτό που βλέπουμε κάποιες φορές είναι ότι το χρήμα μπορεί να βοηθήσει να έρθει στην επιφάνεια η αλήθεια των ανθρώπων. Επειδή έχουν το μέσο να το κάνουν. Γνωρίζω προσωπικά άτομα πολύ πλούσια που έχουν ανθρωπιά και σέβονται. Και γνωρίζω φτωχούς που δεν αξίζει ούτε να τους φτύσει κανείς.

Έτσι κι αλλιώς δεν υπολογίζω τόσο το χρήμα για να θεωρήσω ότι αυτό φταίει για τη διάπλαση του χαρακτήρα μας. 

 

Ερώτηση 13 : Πιστεύεις στο κάρμα; Και γενικότερα στη φιλοσοφία, "ό,τι κάμνεις βρίσκεις"; Νιώθεις ότι έχεις βιώσει τέτοια κατάσταση στη ζωή σου;

Απάντηση :  Έχει μια κουβέντα που λαλεί ότι κάμνω βρίσκω τζιαι κάποτε βρίσκω τζιαι ποτζίνα που εν κάμνω.  Όχι δεν πιστεύω στο κάρμα. Πιστεύω όμως στη λογική σειρά. Δηλαδή, κάνοντας το Α συνεπάγεται το Β. Μπορεί να μην βιώσεις το Β άμεσα ή μπορεί να το βιώσεις σε μετέπειτα χρόνο ως Β1.  Ναι έχω βιώσει καταστάσεις κι έχω συνειδητοποιήσει ότι οτιδήποτε κάνω έχει τις συνέπειες του.

 

Ερώτηση 14 : Η ερώτηση τούτη χρησιμοποιείται στη ψυχολογία, από όσο ξέρω, για τη σκιαγράφηση της ψυχοσύνθεσης του ατόμου. Όχι, δε θα καταλήξω σε κανένα φοβερό συμπέρασμα για την προσωπικότητα σου, καθώς εν καταλάβω καθόλου που τούτα, αλλά είναι ένας καλός και έυκολος τρόπος να μάθω τι σου έρχεται στο μυαλό οταν ακούς τη λέξη...

Απάντηση :

Περιστέρι =  Λευκό

Θάνατος   =  Ασφάλεια

Αγάπη  = Παιδιά

Νύχτα = Σκοτάδι, φεγγάρι

Θάλασσα = Μάνα

Έρημος = Άμμος, φίδια

Μέρα = Καινούργια

Γουρούνι = «Το καθαρό γουρουνάκι»

Ζωή = Θέλω

Μίσος = Ένας συγκεκριμένος άντρας

 

Κάπου εδώ φτάσαμε στο τέλος της συνέντευξης μας, καθώς είχα προαποφασίσει ότι θα έκανα τόσες ερωτήσεις, όσες είναι και η σημερινή ημερομηνία. Είσαι τυχερή που έχουμε 14 και όχι 30 του μήνα, ήταν να απαντάς ακόμα!

Χάρηκα πολύ τη συνέντευξη μαζί σου! Είσαι ένας πολύ θετικός άνθρωπος, γεμάτος αγάπη και θετική ενέργεια.Σε ευχαριστώ για την υπομονή σου Νεράιδα :)

 

Ευχαριστώ για τις ερωτήσεις! Με συγκίνησε ο επίλογός σου. Βρίσκω μαγικό ότι διάλεξες τον αριθμό των ερωτήσεων βάση της ημερομηνίας. Ξέρω ότι το ψυχαναλυτικό αποτέλεσμα είναι ότι πρέπει να φορέσω ένα από εκείνα τα λευκά φορεματάκια με τα μακριά μανίκια.  Έχεις καταφέρει να αγγίξει σε πολλές αλήθειες μέσα μου κι απόλαυσα την εξομολόγηση. Να σαι πάντα καλά! Σου στέλνω μπόλικη νεραϊδόσκονη.  Προτιμώ κίτρινη και πορτοκαλί για σένα και αρκετή πράσινη για την Πρασινάδα J

 

 

 

 

φακεπαΐντινγκ

 Μου διαβάζει η θέα μου το διαφημιστικό φυλλάδιο που μας έδωσαν χθες σε κάτι γενέθλια που πήγαμε...

"Για γενέθλια, βαφτίσια ή πάρτυ. Για να περάσει το παιδί σας αξέχαστες στιγμές.
Θέατρο, μουσικοκινητικά παιγνίδια, χορός, καραόκε, παιγνίδια, μπαλονοκατασκευές, ταχυδακτυλουργικά μαγικά κόλπα και φακεπαΐντινγκ..."

"Φακεπαΐντινγκ αγάπη μου;" Κοιτάζω το φυλλάδιο.

Face painting...

Σε ευχαριστώ μωρό μου! You always make my day :)))
 

Παράκαιρο

 
Πέρσι, κάπου προς τα τέλη Οκτωβρίου, επέστρεψε η θεά από το σχολείο και άρχισε να μας διηγείται τα όσα είχε μάθει για τον πόλεμο του '40...
"...Και ο Μεταξάς μάμα, είπε ΟΧΙ και τότε οι Ιταλοί πήγαν να πάρουν την Ελλάδα. Οι Έλληνες πολέμησαν στα βουνά, μέσα στα χιόνια, και οι γυναίκες, τους έπαιρναν τρόφιμα και τους έπλεκαν κάλτσες και τρικά για να αντέχουν το κρύο. Είχε και μια κυρία..ε.. ξέχασα το όνομα της, που πήγαινε και τους τραγουδούσε τραγούδια για να τους δίνει θάρρος. Νομίζω την έλεγαν κυρία Σοφία..."

Ακόμα γελάω...

* Είδα σήμερα μια πλακέτα με το όνομα της σε πάρκο της Πρωτεύουσας και θυμήθηκα τη συζήτηση.

*Και αφού τη θυμήθηκα που τη θυμήθηκα...

Δε θέλω χυμό σου λέω!

Επιθυμία : Φρέσκος χυμός καρότου
 
Μηχάνημα : Πολυμίξερ
 
Διαδικασία : Καθάρισμα ενός κιλού καρότων, τοποθέτηση στο πολυμίξερ, προσθήκη χυμού, παγάκια. Γύρισμα κουμπιού, του κου του κου του κου του....
 
Προετοιμασία : Ψηλό ποτήρι, με μεγάλο καλαμάκι.

Ολοκλήρωση  διαδικασίας : Χυμός έτοιμος. Γύρισμα του δοχείου για απομάκρυνσή του από το μηχάνημα KAI ...άνοιγμα του πάτου του δοχείου...
 
Αποτέλεσμα : Χυμός καρότου...παντού.  Στον πάγκο, στα ντουλαπάκια της κουζίνας, στα συρτάρια, στο πάτωμα, στα πλακάκια, στο διακόπτη, στο παντελόνι μου, στις παντόφλες μου, στο πολυμίξερ..

Συναισθηματική κατάσταση στην οποία βρίσκομαι  :

 

Μια καλημέρα είν΄αυτή...

πες την και ας πέσει κάτω! Αλλά πε την τη γέριμη! Τούτο, εν ένα που τζείντα ποστ που τα γράφω στην κυπριακή επειδή είμαι λλίον νευριασμένη, τζαι εξαναείπα το ότι άμα είσαι νευριασμένος, λαλείς τα καλλύττερα στη γλώσσα σου!
Που λέτε ρε συμπλόγκερς, το να μπαίνω σε ένα δωμάτιο/γραφείο/χώρο εργασίας, όπου υπάρχουν τζαι άλλοι μέσα εννοείται, το να λαλώ καλημέρα τζαι να παίρνω για απάντηση τα τρία τους, εν ένα που τα πιο εκνευριστικά πράμματα που μπορούν να μου συμβούν το πρωί στη δουλειά τζαι να μου χαλάσουν τη διάθεση. Ξέρω το, ναι, έσιετε δίκαιο. Έν έπρεπε να με κόφτει, σιγά κόρη μου μεν ασχολείσαι, μεν τους μιλάς ούτε εσύ, κλπ κλπ. Βασικά εν τζαι κόφτει με, τάχα άτε ρε έθελα να γινούμε φίλες, γιατί εν μου μιλάτε, αλλά εννεν πολλά ανάγωγο πράμμα να σου λαλούν καλημέρα τζαι να μεν απαντάς;;; Ας πούμε πνάστε μάνα μου, ποιες νομίζετε ότι είστε; ( ναι, εν γυναίκες που με γράφουν ).
Όι ρε πέτε μου, εννεν πολλά ανάγωγο; Πόσο κόπο, χρόνο, ενέργεια χρειάζεται να καταβάλει κάποιος για να απαντήσει σε ένα απλό καλημέρα; Μεταξύ μας, έννεν που τα άτομα που θα εκάμναμεν παρέα ούτως ή άλλως. Έν ταιρκάζουμε. Φαίνεται που το μίλι. Αλλά έννεν τούτο το θέμα μας! Δηλαδή, με όποιον εν ταιρκάζουμε εν του λαλούμεν ούτε καλημέρα; Εν θέμα ευγένειας, καλλιέργειας, παιδείας, ανατροφής, καλής συμπεριφοράς.
Τζαι στην τελική, εν σου κοστίζει τίποτε να απαντήσεις. Λαλεί σου ο άλλος μιαν καλημέρα, απάντα του!
Το παραπάνω που νευριάζω, είναι ότι τούτα ούλλα, θέλω πολλά να τους τα πω μιαν ημέρα, αλλά ξέρω με, εν θα το κάμω ποττέ. Τζαι ξέρετε γιατί εν θα το κάμω; Γιατί αντρέπουμαι να μιλήσω του άλλου με άσιημο τρόπο τζαι να τον προσβάλω, εν μου αρέσκει, εν είμαι εγώ. Τζαι νευριάζω ακόμα παραπάνω που εν θα το κάμω ποττέ μου, γιατί οι άλλοι εν σκέφτουνται έτσι, τζαι εν οκ για τζείνους να μεν απαντούν σε μιαν απλή καλημέρα που λαλώ, αλλά για μένα έννεν οκ να τους πω πόσο αγενές εν τούτο το πράμμα.
Άν έχετε και σεις στη δουλειά, έναν/μιαν συνάδελφο που εν τον συμπαθείτε ή που απλά σας είναι αδιάφορος, αλλά τζείνος μπαίνει στον κόπο τζαι λαλεί σας μιαν καλημέρα, απαντάτε του ρε. Αλήθκεια που σας λαλώ, it can may ( ? ) make his day...

Τα χρόνια περνούν μαμά :)

- Θεά μου, θέλεις να παίξουμε κανένα επιτραπέζιο;
- Όι ρε μάμα, βαριέμαι...
- Να παίξουμε κάτι άλλο τότε, ότι θέλεις!
- Ε....
- Θέλεις να παίξουμε uno;;;;; ( Τούτη η ερώτηση συνοδευόταν με πολλή χαρά από μέρους μου, καθώς είναι το αγαπημένο μου παιγνίδι ...)
- Ε καλά ρε μάμα, άτε, αλλά μόνο τρία παιγνίδια εντάξει;

Στο σημείο τούτο, εψιλιάστηκα ότι μάλλον κάτι εν πάει καλά δαμέ. Κανονικά έννεν η θεά που έπρεπε να με εκλιπαρεί να παίξουμε και η πολυάσχολη μάμα να κάμνει τις συμφωνίες τούντου τύπου; Επροσπέρασα το και ξεκινήσαμε. Παρασυρόμενη από τον ενθουσιασμό μου και τη γρήγορη ροή του παιγνιδιού, τα τρία παιγνίδια εννοείται ότι πέρασαν σε χρόνο ντετε.
Η θεά σηκώνεται από το τραπέζι, ενώ εγώ ανακατώνω ξανά τα χαρτιά...
- Που πας αγάπη μου;
- Ε μάμα...ετελειώσαν τα 3 παιγνίδια...
- Ετελειώσαν;...Ααα...καλά....
- .....Εντάξει άτε, ακόμα ένα επειδή ελυπήθηκα σε έτσι που κάμνεις τωρά...έχεις ένα ύφος...

Ωπα, Ώπα, Ώπα...ρε παιθκιά! Κάτι παέι πολλά x σε τούτον το διάλογο έννεν; Είναι σημάδια πρόωρης εφηβείας τούτα; Πέτε μου το να πέσω σε κατάθλιψη. Το γεγονός ότι εψήλωσεν 5 πόντους σε ένα καλοκαίρι και έκλεισε τα 8, σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής; Ετέλειωσεν η περίοδος που επαίζαμεν αμέριμνα κούκλες; Πάντως το πρωι μου είχε ζητήσει να της βρω στο you tube ένα τραγούδι του Stan...Να πάρει, εμεγάλωσεν απότομα...