πες την και ας πέσει κάτω! Αλλά πε την τη γέριμη! Τούτο, εν ένα που τζείντα ποστ που τα γράφω στην κυπριακή επειδή είμαι λλίον νευριασμένη, τζαι εξαναείπα το ότι άμα είσαι νευριασμένος, λαλείς τα καλλύττερα στη γλώσσα σου!
Που λέτε ρε συμπλόγκερς, το να μπαίνω σε ένα δωμάτιο/γραφείο/χώρο εργασίας, όπου υπάρχουν τζαι άλλοι μέσα εννοείται, το να λαλώ καλημέρα τζαι να παίρνω για απάντηση τα τρία τους, εν ένα που τα πιο εκνευριστικά πράμματα που μπορούν να μου συμβούν το πρωί στη δουλειά τζαι να μου χαλάσουν τη διάθεση. Ξέρω το, ναι, έσιετε δίκαιο. Έν έπρεπε να με κόφτει, σιγά κόρη μου μεν ασχολείσαι, μεν τους μιλάς ούτε εσύ, κλπ κλπ. Βασικά εν τζαι κόφτει με, τάχα άτε ρε έθελα να γινούμε φίλες, γιατί εν μου μιλάτε, αλλά εννεν πολλά ανάγωγο πράμμα να σου λαλούν καλημέρα τζαι να μεν απαντάς;;; Ας πούμε πνάστε μάνα μου, ποιες νομίζετε ότι είστε; ( ναι, εν γυναίκες που με γράφουν ).
Όι ρε πέτε μου, εννεν πολλά ανάγωγο; Πόσο κόπο, χρόνο, ενέργεια χρειάζεται να καταβάλει κάποιος για να απαντήσει σε ένα απλό καλημέρα; Μεταξύ μας, έννεν που τα άτομα που θα εκάμναμεν παρέα ούτως ή άλλως. Έν ταιρκάζουμε. Φαίνεται που το μίλι. Αλλά έννεν τούτο το θέμα μας! Δηλαδή, με όποιον εν ταιρκάζουμε εν του λαλούμεν ούτε καλημέρα; Εν θέμα ευγένειας, καλλιέργειας, παιδείας, ανατροφής, καλής συμπεριφοράς.
Τζαι στην τελική, εν σου κοστίζει τίποτε να απαντήσεις. Λαλεί σου ο άλλος μιαν καλημέρα, απάντα του!
Το παραπάνω που νευριάζω, είναι ότι τούτα ούλλα, θέλω πολλά να τους τα πω μιαν ημέρα, αλλά ξέρω με, εν θα το κάμω ποττέ. Τζαι ξέρετε γιατί εν θα το κάμω; Γιατί αντρέπουμαι να μιλήσω του άλλου με άσιημο τρόπο τζαι να τον προσβάλω, εν μου αρέσκει, εν είμαι εγώ. Τζαι νευριάζω ακόμα παραπάνω που εν θα το κάμω ποττέ μου, γιατί οι άλλοι εν σκέφτουνται έτσι, τζαι εν οκ για τζείνους να μεν απαντούν σε μιαν απλή καλημέρα που λαλώ, αλλά για μένα έννεν οκ να τους πω πόσο αγενές εν τούτο το πράμμα.
Άν έχετε και σεις στη δουλειά, έναν/μιαν συνάδελφο που εν τον συμπαθείτε ή που απλά σας είναι αδιάφορος, αλλά τζείνος μπαίνει στον κόπο τζαι λαλεί σας μιαν καλημέρα, απαντάτε του ρε. Αλήθκεια που σας λαλώ, it canmay ( ? ) make his day...
Που λέτε ρε συμπλόγκερς, το να μπαίνω σε ένα δωμάτιο/γραφείο/χώρο εργασίας, όπου υπάρχουν τζαι άλλοι μέσα εννοείται, το να λαλώ καλημέρα τζαι να παίρνω για απάντηση τα τρία τους, εν ένα που τα πιο εκνευριστικά πράμματα που μπορούν να μου συμβούν το πρωί στη δουλειά τζαι να μου χαλάσουν τη διάθεση. Ξέρω το, ναι, έσιετε δίκαιο. Έν έπρεπε να με κόφτει, σιγά κόρη μου μεν ασχολείσαι, μεν τους μιλάς ούτε εσύ, κλπ κλπ. Βασικά εν τζαι κόφτει με, τάχα άτε ρε έθελα να γινούμε φίλες, γιατί εν μου μιλάτε, αλλά εννεν πολλά ανάγωγο πράμμα να σου λαλούν καλημέρα τζαι να μεν απαντάς;;; Ας πούμε πνάστε μάνα μου, ποιες νομίζετε ότι είστε; ( ναι, εν γυναίκες που με γράφουν ).
Όι ρε πέτε μου, εννεν πολλά ανάγωγο; Πόσο κόπο, χρόνο, ενέργεια χρειάζεται να καταβάλει κάποιος για να απαντήσει σε ένα απλό καλημέρα; Μεταξύ μας, έννεν που τα άτομα που θα εκάμναμεν παρέα ούτως ή άλλως. Έν ταιρκάζουμε. Φαίνεται που το μίλι. Αλλά έννεν τούτο το θέμα μας! Δηλαδή, με όποιον εν ταιρκάζουμε εν του λαλούμεν ούτε καλημέρα; Εν θέμα ευγένειας, καλλιέργειας, παιδείας, ανατροφής, καλής συμπεριφοράς.
Τζαι στην τελική, εν σου κοστίζει τίποτε να απαντήσεις. Λαλεί σου ο άλλος μιαν καλημέρα, απάντα του!
Το παραπάνω που νευριάζω, είναι ότι τούτα ούλλα, θέλω πολλά να τους τα πω μιαν ημέρα, αλλά ξέρω με, εν θα το κάμω ποττέ. Τζαι ξέρετε γιατί εν θα το κάμω; Γιατί αντρέπουμαι να μιλήσω του άλλου με άσιημο τρόπο τζαι να τον προσβάλω, εν μου αρέσκει, εν είμαι εγώ. Τζαι νευριάζω ακόμα παραπάνω που εν θα το κάμω ποττέ μου, γιατί οι άλλοι εν σκέφτουνται έτσι, τζαι εν οκ για τζείνους να μεν απαντούν σε μιαν απλή καλημέρα που λαλώ, αλλά για μένα έννεν οκ να τους πω πόσο αγενές εν τούτο το πράμμα.
Άν έχετε και σεις στη δουλειά, έναν/μιαν συνάδελφο που εν τον συμπαθείτε ή που απλά σας είναι αδιάφορος, αλλά τζείνος μπαίνει στον κόπο τζαι λαλεί σας μιαν καλημέρα, απαντάτε του ρε. Αλήθκεια που σας λαλώ, it can
Η "στοιχειώδης ευγένεια" στην Κυπρο εν υπάρχει....Τζαι εμένα εκνευριζουν με ετσι πράματα αλλα μετα σκεφτουμαι αλλα επειδη εγω είμαι μια κυρρρρρρρρρρρίιιιιιιιια συνεχιζω να λαλώ καλημέρα τζαι ας ειναι οι πιθανότητες να μου απαντήσει ο τοιχος πιο μεγάλες που το να μου απαντήσει ανθρωπος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘυμάμαι στο λύκειο είχα ένα συμμαθητή που ποτέ δεν χαιρετούσε. Μια μέρα μπήκα στην τάξη αυτός ήδη εκεί και τον χαιρέτησα. Είπε απλά γεια. Του λέω τι κάνεις; Απαντά καλά. Και του απαντώ εγώ 'κι εγώ μια χαρά μιας και ρωτάς.' και του χαμογέλασα. Ξαφνιάστηκε αλλά από τότε πάντα με χαιρετούσε. Οπότε όπως λέει και η Πρασινάδα εσύ να συνεχίσεις να λες καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΑαα σήμερα μόλις τουίταρα μια παροιμία που λέει ο παππούς μου. Πολλά σχετική.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Τζείνος που ρέσσει τζ' εν λαλεί με γεια σου με καλώς τον, στο παναΐρι έπαρ' τον τζ' όσα σου δώκουν δώσ' τον"
και η συνέχεια:
"Tζαι τζείνον που τον σιαιρετάς τζαι εν σου πολοέται, στο παναΐρι 'επαρ' τον να δεις πως εν πουλιέται"
Έτσι ακριβώς! Εν που τα αγαπημένα μου κυπριακά γνωμικά τούτο.
ΑπάντησηΔιαγραφή