Ακου να σου πω θκυο κουβέντες..

Να θέλει να αγιάσει το πλάσμα τζαι να μεν ημπόρει! Να θέλει να πει πολλά τζαι πάλε να μεν ημπόρει. Καταρχήν να εξηγηθώ πως άμα με σκουλλίσουν τα νεύρα γράφω στα κυπριακά. Ενι ξέρω ρε παιδί μου, γεμώνει το στόμα μου καλύτερα. Εν πα να μιλας 30 γλώσσες, αμα νευριάσεις μιλάς πάντα στη δική σου, εν τσεκαρισμένο.
Το λοιπόν κοκόνα μου. Φερτον νου σου τζαι έπαρτον! Εμπήχτηκες με το έτσι θέλω μεσ στα πόθκια μας ( φυσικά εν τζαι ήσουν μόνη σου, τούτο εν το μόνο ελαφρυντικό που σου αναγνωρίζω). Έφερες μας τα πάνω κάτω, αυτοκτόνησες τζαι αναστήθηκες, έπαιξες μονολόγους τραγικής ηρωίδας που θα ζήλευκε τζαι ο Αισχύλος ..εν της τραγωδίας τούτος τωρά έννεν; Γιατί εκσίασα που τα νεύρα!
Ελά δα εσύ που πάεις; Εν τζαι ετέλειωσα μαζί σου, τωρά άρκεψα! Έκαμες μας την ωραία, την μοιραία τζαι ξέρω γω τι άλλο σου εμάθαν να κάμνεις στη σχολή που επήες τζαι συ τζαι ούλλες του συναφκιού σου. Στόχος επιτεύχθη! Χειροκροτήματα, φωτοβολίδες, παναήρκα που τζείνα που κάμνουν στο χωρκό σου. Η παράσταση ετέλειωσεν, ο κάθε ένας έσω του, με ότι λάφυρο εκέρτισεν που την μάχη.
Αλλά το δικό σου θράσος εν απερίγραπτο! Πέρκι να σοβαρομιλάς τωρά που εννα μας ζητήσεις τζαι τα ρέστα. Μετά την απομάκρυνση που το ταμείο, καμμίαν ευθύνη δεν φέρουμεν! Άν το λάφυρο έφκηκεν σου ελαττωματικό, δεν φταίμε εμείς ( Bo Concept ). Α. Τζαι εκσίασα να σου πω, ότι εν πάει πακέτο με τα υπόλοιπα μέρη του σετ. Τζείνα εκράτησα τα ή εκρατήσαν με ..όπως θέλεις πάρτο! Αγάπώ τα τζαι αγαπούν με, έτσι για να σου γυρίζει. Τζαι για να σου θυμίζουν την ύπαρξη μου. Έν σου αρέσκει; Είδες πριγκηπέσσα μου ίντα άσχημο ( εν το βρίσκω στα κυπριακά τούτο τωρά!!) πράμμα που έννι, να σε στοιχειώνουν άτομα τζαι ονόματα που ούτε θέλεις να θυμάσαι τζαι να σου χαλούν τη διάθεση; Είδες; Γιατί ενι ξέρω αν σου το είπαν, αλλά σε τούτη τη ζωή ότι κάμεις εννα έβρεις. Ξέρω ότι ρίφκω πολλά το επίπεδο μου τωρά που μπαίνω στον κόπο να σου τα πω τούτα ούλλα αλλά πραγματικά έχει και η ανωτερότητα τα όρια της. Τζαι ακόμα τζαι γω ξεπερνώ τα καμμιά φορά γιατί είμαι άνθρωπος, τζαι εν μιλώ εν μιλώ, αλλά πο να ρτει τζείνη η ώρα έβρε τρύπα να χωστείς. Τζαι για να μεν έρτει σύντομα, κανόνισε τζαι ράψε λλίον το στοματούιν σου,σύναξε τα νευρούθκια τζαι χειρίστου τις ανασφάλειες σου. Έκαμες τα, λούθου τα. Μεν έχεις έννοια που μένα. Εν ετελειώσαμεν την ίδιαν σχολή για να φοάσαι. Εξάλλου τούτα τα μουσκουρούθκια, φτυχάς τα εσυ καλύττερα. Τζαι τα panadol έχω τα ψηλά για να μεν τα φτάνω τζαι να κάμνω μαλακίες.."εννα πεθάνω..εννα πεθάνω.."
Άτε τζαι πολλοασχολήθηκα. Έχουμεν τζαι δουλειές που καρτερούν.

Δέκα πιθηκάκια....

"Μαμά να σου πω ένα τραγούδι που μάθαμε στο σχολείο;"
"Ναι αγάπη μου! Ακούω"
"Το λένε δέκα πιθηκάκια"

"Δέκα πιθηκάκια ψηλά στο δέντρο, λένε στον κροκόδειλο..σιγά μην φοβηθώ..σιγά μην φοβηθώ..
Και βγαίνει ο κροκόδειλος με στόμα ανοικτό και..ΧΛΑΠ.....εννιά πιθηκάκια..."

"Εννιά πιθηκάκια ψηλά στο δέντρο..."

ΌΠΑ..ΌΠΑ..τι εννοείς εννιά πιθηκάκια;
Ήτανε δέκα πιθηκάκια, έφαγε το ένα ο κροκόδειλος, και έμειναν εννιά! Το κατάλαβα! Να υποθέσω ότι θα ακούσω την ίδια στροφή ακόμα 9 φορές μέχρι την τελειωτική εξάλειψη των πιθηκίων;;;;

"...οκτώ πιθηκάκια ψηλά στο δέντρο..."

Ω ναι! Οι φόβοι μου επαληθεύονται! Θ ακούσω και τα δέκα γεύματα του κροκόδειλου. Και αυτός ο κροκόδειλος...ντιπ για ντιπ...φάε εκεί δυο - τρία πιθηκάκια μαζεμένα να κόβουμε δρόμο!

Αμάν αυτοί οι δρόμοι, χάλια τους έχουν κάνει... Παντού λακούβες. Μα πότε έγινε μονόδρομος εδώ; Μάλλον θα έχει πολύ καιρό να περάσω..

"...πέντε πιθηκάκια ψηλά στο δέντρο.. "

Πάλι καλά φτάσαμε τα μισά. Που θα πάει, θα τα φάει όλα σε κάποια φάση ο κροκόδειλος να ησυχάσουμε...

Πείνασα κιόλας. Τι να μαγειρέψω απόψε; Και σουπερμάρκετ πρέπει να πάω. Ψωμί να πάρω για το σάντουιτς της μικρής αύριο...α να βάλω και πλυντήριο.

"..και βγαίνει ο κροκόδειλος με στόμα ανοικτό και..ΧΛΑΠ..τρία πιθηκάκια..."

Χάθηκε να κάθονταν κι αυτοί απ την αρχή τρεις τρεις στα δέντρα; Τι το ήθελαν και μαζεύτηκαν δέκα;

Στις δέκα του μήνα να θυμηθώ τα γενέθλια της κολλητής, τι δώρο να της πάρω άραγε; Ουφ, πρέπει να πάω να αλλάξω και κάτι παπούτσια που μου έκαναν δώρο τα Χριστούγεννα. Πλάκα πλάκα , πέρασαν και τα Χριστούγεννα..πότε ήρθαν και πότε έφυγαν και αυτά. Σε λίγους μήνες καλοκαίρι πάλι. Μήπως να ξεκινούσα από τώρα εκείνη τη δίαιτα ή να περιμένω ακόμα λίγο..;

"Μαμά;....μαμααα;;;"
"Ναι μωρό μου!"
"Σου άρεσε το τραγούδι μου;"
"Τέλειο!!"
"Να το ξαναπώωωωω;;;;"
"Δεν κουράστηκες;"
"Όχι"

..%^%&^(*_)*@$#@$@!%$^*%^*)&)*(+_+(*()&%#$%@#%^&*

"Δέκα πιθηκάκια ψηλά στο δέντρο......"

Που τα βαλα εκείνα τα ηρεμιστικά;;

Talk to the hand!

Ε λοιπόν φτάνει! Με τον κάθε 20άρη, 25άρη,30άρη,35άρη,40άρη....που :

• δεν είναι έτοιμος για σχέση
• είναι μπερδεμένος αυτόν τον καιρό ( ποιόν καιρό ακριβώς δεν είσαι μπερδεμένος ψυχή μου; Με αίθριες νεφώσεις ; )
• πρέπει να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα
• περνά φάση ( τι είσαι μάτια μου; Η σελήνη;)
• δεν ξέρει τι θέλει από τη ζωή του
• φοβάται τη δέσμευση ( Μπουυυ...είμαι η δέσμευσηηη)
• έχει πολλά πράγματα στο κεφάλι του ( πυτιρίδα το λένε,άντε να πάρεις ένα vidal )
• δεν θέλει να σε πληγώσει μετά για αυτό σε χωρίζει τώρα ................... ( WTF;;;)
• σε εκτιμά πολύ για να σε κοροιδέψει ( αφού το σκεφτόταν κανα μήνα πρώτα )
• πνίγεται από τη σχέση ( τι είναι μωρέ η σχέση; Ο Ατλαντικός;)
• με το δεύτερο μήνυμα που θα του στείλεις νομίζει ότι θέλεις να τον παντρευτείς ( μεγάλε ..coolare)

        ...και το κορυφαίο ΟΛΩΝ..

• ΔΕ ΘΕΩΡΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΡΚΕΤΟ, ΚΑΘΩΣ ΑΞΙΖΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ, ΕΤΣΙ ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ!

Α γεια σου! Τώρα μιλάς!
Φυσικά και θα φύγω! Και όχι επειδή μου το λες ( μην τρελλαθούμε, εδώ άλλα και άλλα δεν έχεις λύσει που θα μου πεις και τι θα κάνω!) Αλλά επειδή οι ανασφάλειες, , τα υπαρξιακά σου ερωτήματα, η συνεχής ανάγκη για επιβεβαίωση, τα πισωγυρίσματα, η συμπεριφορά σου, η αναποφασιστικότητα και η έλλειψη δυναμισμού σου με κούρασαν αγάπη μου! Και ποτέ μου δεν κατάλαβα, και προφανώς ούτε πρόκειται να καταλάβω, πως γίνεται απ΄ τους δυο μας, αυτός που δεν ξέρει τι του γίνεται να είσαι πάντα εσύ!
Μέχρι λοιπόν να ανακαλύψειςτι θέλεις απ' τη ζωή σου, να ξεπεράσεις τη φάση σου και να ξεκαθαρίσεις το μυαλό σου ...να κάτσεις στα αυγά σου καρδιά μου! Που μου θες και σχέση...ΧΕΣΗ Ε ΧΕΣΗ!! Τρομάρα σου... Σουτ!ΣΟΥΤ ΛΕΜΕ!! Δεν ακούω τίποτα! Άντε γιατί τα πήρα σήμερα, άντε!
Talk to the hand!
Εγώ μια φορά τελείωσα!

Υ.Γ Αφιερωμένο εξαιρετικά!

Αγαπητή ΑΗΚ..

Αγαπητή ΑΗΚ....

Να  μου στέλνεις κάθε διμηνία το λογαριασμό, θυμάσαι.
Να έρχεσαι και να μετράς το ρεύμα κάθε διμηνία, επίσης θυμάσαι.
ΓΙΑΤΙ ΞΕΧΝΑΣ ΝΑ ΞΑΝΑΚΛΕΙΣΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΜΕ ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ;;;
Τι; Δεν κατάλαβες γιατί με ενοχλεί; Να σου εξηγήσω! Πρόσεξε με λίγο..

Ανοικτό κουτί + αέρας = Ντουκ..ντουκ..ντουκντουκ..ντουκ... = απώλεια μεσημεριανού ύπνου = ΝΕΥΡΑ!! ΠΟΛΛΑ ΝΕΥΡΑ!!!

Υ.Γ Το σλόγκαν "αγαπώ όλο τον κόσμο" ( βλέπε ποστ can u feel the love tonight ) άνηκε στο πνεύμα των Χριστουγέννων! Μας τελείωσε!!! Επανήλθα δριμύτερη! Για αυτό κανόνισε την πορεία σου!

Κατά μάνα...κατά κόρη!

Όταν ήμουνα γύρω στα πέντε, αποφάσισα να φύγω από το σπίτι γιατί τα είχα πάρει με τη μαμά. Ούτε θυμάμαι καλά καλά το λόγο, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα ήταν πολύ σοβαρός…ή θα με ανάγκασε να φάω τα φασόλια που είχαμε ( αντί να μου μαγειρέψει άλλο φαγητό! ) ή δεν θα με άφησε να φάω σοκολάτα ( προφανώς επειδή δε θα είχα φάει τελικά εκείνη τη φασολάδα ). Πάντως ότι και να ήταν ..ήταν αρκετό για να κάνω την επανάσταση μου! Πήρα λοιπόν και γω μια τσάντα και άρχισα να βάζω ότι θεωρούσα πιο απαραίτητο και σημαντικό για την επιβίωση μου! Το μόνο που θυμάμαι σήμερα…είναι ένα κουτί τσίχλες (τη  μάρκα δεν μπορώ να θυμηθώ και θα σκάσω τώρα, πολύ χαρακτηριστική της εποχής εκείνης ). Φυσικά το σχέδιο δεν αποπερατώθηκε ποτέ καθώς ένα μικρό γειτονόπουλο ( καρφάκι πρώτης τάξης ! ) τα ξέρασε όλα στη μάνα μου!

Μεγαλώνοντας άκουσα πολλές ιστορίες φίλων που τόλμησαν το ίδιο εγχείρημα με μένα σε παρόμοια ηλικία.  

Ε λοιπόν φαίνεται ότι η τάση  « φεύγω απ΄ το σπίτι ΤΩΡΑ» οφείλεται σε γονίδιο το οποίο εκδηλώνεται στην κρίσιμη ηλικία των 5. Η πεντάχρονη θεά μου…ετοίμασε τη βαλίτσα της! Προηγήθηκε μια έντονη διαφωνία  με θέμα τον αριθμό των πολύχρωμων ( πλην ανθυγειινών ) ζαχαρωτών που ήθελε να καταναλώσει και όταν η συζήτηση έφτασε στο αποκορύφωμα της και είπα το τελικό  ΟΧΙ…η απάντηση της θεάς μου ήρθε στο κεφάλι σαν κεραυνός εν αιθρία.. «εντάξει τότε…θα φύγω από το σπίτι!!» 

( Τουλάχιστον με ενημέρωσε, εγώ θα έφευγα απλά ).

Ακολούθησαν στιγμές σιωπής…αμηχανία….. η μικρή να με κοιτάζει με θριαμβευτικό ύφος του στυλ "Χα! Κέρδισα, σιγά μην με αφήσεις να φύγω.."

Εγώ από την άλλη δεν ήθελα να περάσει το δικό της! Αυτό μας έλειπε τώρα, να μας εκβιάζει το πεντάχρονο για ένα ζαχαρωτό!!

Και ξαναλέω " δεν θα φας άλλο ζαχαρωτό!"

Αντί απάντησης, η θεά γύρισε από την άλλη και άρχισε να κατευθύνεται στο δωμάτιο της. Για τα επόμενα πέντε λεπτά, άκουγα ντουλάπια να ανοίγουν, συρτάρια να κλείνουν, έπιπλα να μετακινούνται ( λες να ξεστήνει και το κρεβάτι ;;;;) Περιμένω υπομονετικά και επιτέλους κατεβαίνει με μια μαύρη ταξιδιωτική τσάντα ανά χειρός, η οποία  έχει κυριολεκτικά ξεχειλίσει απο αρκουδάκια και βιβλία. Αρπάζει και τον κουμπαρά της ( νωρίς κατάλαβε την αξία του χρήματος, εγώ το χαμένο μόνο τσίχλες σκέφτηκα να πάρω ) και μου ανακοινώνει " είμαι έτοιμη".

( Στο τσακ ήμουνα να της πω, εντάξει μωρό μου, φάε ακόμα ένα ζαχαρωτό να τελειώνουμε ) " Τι άλλο έβαλες στην τσάντα αγάπη μου;" τη ρωτάω. Και μου δείχνει μια εικόνα του Αγίου Γεωργίου ( μεγάλη η Χάρη του ) και ....το μαγιό της!  :) :) ..........μεγάλη οργάνωση το παιδί μου, μέχρι και για το καλοκαίρι προνόησε!



..για του λόγου το αληθές!!

Όπως αντιλαμβάνεστε δεν έφυγε απο τό σπίτι τελικά. Θα την προβλημάτισε η ( φαινομενικά πάντα )απαθής μου στάση..ή ίσως θα κατάλαβε ότι ...μπά..ποιον δουλεύω; Θα θυμήθηκε ότι αύριο έχουμε επισκέψεις ..χαζή είναι να χάσει τα δώρα και το χαι χουι; Δεν μου το είπε φυσικά, αλλά για αυτό μετάνιωσε είμαι σίγουρη. Είπαμε ..κατά μάνα..κατά κόρη !!!!