Παρασκευή 14 Οκτωβρίου 2011

Lets seven!


Εμένα δεν με κάλεσε κανένας να πω εφτά πράγματα για μένα αλλά εγώ θα τα πω anyway! :))

1. Όταν ήμουνα τετάρτη δημοτικού έκλεψα 2 πένες. Πένες μαντολίνου για το σχολείο. Είχα λεφτά, απλά ήθελα να δω αν μπορώ να κλέψω. Ναι, μπορώ. Ήταν χειμώνας και φορούσα γάντια, οπότε τις έκρυψα μέσα στο γάντι μου. Πήγα σπίτι και το είπα της μάνας μου...εν ηξέρω γιατί το έκαμα τούτο. Με πήρε πίσω στο κατάστημα, με έβαλε να απολογηθώ, πρέπει να άλλαξα όλα τα χρώματα του δειγματολογίου της Peletico. Δεν ξανάκλεψα.

2. Στη Δευτέρα Γυμνασίου, ήμουν ερωτευμένη με τον Κώστα. Τα διαλείμματα περνούσα με τις φίλες μου από μπροστά του για να τον δω και να με δει. Μια μέρα ο Κώστας στεκόταν στην καντίνα και εγώ έτρεχα στο προάυλιο ( δε θυμάμαι γιατί ). Πάτησα φλούδα μπανάνας και σωριάστηκα φαρδιά πλατια μπροστά του. Γελούσε ο Κώστας και όλο το σχολείο. Ήταν πολύ τραυματική εμπειρία...σταμάτησα να περνώ τα διαλείμματα από μπροστά του για να με δει!

3. Την ίδια χρονιά, είδα περίοδο. Έπρεπε να πάω τουαλέτα να αλλάξω. Έβαλα την σερβιέτα στο λάστιχο της φούστας και ξεκίνησα. Όταν έφτασα συνειδητοποίησα πως δεν την είχα. Βγήκα ξανά έξω και είδα καμμιά πενηνταριά άτομα να βλέπουν κάτι στην αυλή και να γελάνε. Ναι, ήταν η σερβιέτα μου. Ναι, πήγα και γω και γελούσα μαζί τους σαν να μην ήταν δική μου. Πρώτη φορά το λέω τούτο!

4. Πέρσι πήγα με τη θεά στο Mall. Η θεά κατουρήθηκε, πήγαμε τουαλέτα. Στο πάτωμα υπήρχε ένα περιτύλιγμα σερβιέτας ( ναι τελικά ένα θεματάκι με τις σερβιέτες το έχω ). Θα είπα της θεάς τουλάχιστον τρεις φορές " πρόσεξε μην το πατήσεις". Λίγα λεπτά αργότερα και αφού περπάτησα σχεδόν όλο το Mall, καθώς έβλεπα κάτι ρούχα, έπεσε το μάτι μου σε ένα λιλά πλαστικό χαρτί στο πάτωμα...κοίταξα. Ήταν το περιτύλιγμα ης σερβιέτας το οποίο φυσικά όχι μόνο πάτησα αλλά κουβαλούσα κολήμένο στο παπούτσι μου...

5. Είμαι απίστευτα απροσανατόλιστη. Μπορεί να κάνω τον κύκλο ενός τετραγώνου και να μην μπορώ να ξαναβγώ στον κεντρικό δρόμο για πολλή ώρα. Για όσους γνωρίζουν από Θεσσαλονίκη, έκανα τη διαδρομή Ροτόντα - καμάρα σε δεκαπέντε λεπτά. Γιά όσους δε γνωρίζουν από Θεσσαλονίκη, η πραγματική απόσταση είναι περίπου 200 μέτρα. Και βρίσκονται στην ΙΔΙΑ ευθεία...ναι ξέρω, τραγικό.

6. Όταν σκέφτομαι, όταν συγκεντρώνομαι ή όταν με απασχολεί έντονα κάτι, βάζω τα μαλλιά μου στο στόμα και τα δαγκώνω. Μια συγκεκριμένη τούφα, πάντα από την αριστερή πλευρά.

7. Η φράση " φοβάμαι τις κατσαρίδες" είναι understatement. Ένα καλοκαίρι πήγα με τους γονείς μου για φαγητό σε ένα παραλιακό κέντρο της Λάρνακας. Φορούσα άσπρη μπλούζα και ξαφνικά διαπιστώνω ότι έχει πάνω της έναν τεράστιο μαύρο λεκέ. Ήταν μια κατσαρίδα αηδιαστική, καφέ που πετούσε. Μέχρι σήμερα δεν μπορώ ούτε να τις δω.

Αυτά. Τελικά το 7 ήταν αρκετά περιοριστικός αριθμός. Σε άλλο παιγνίδι, θα ξανααυτοκαλεστώ και θα μάθετε και άλλα ! :)))))

Σάββατο 1 Οκτωβρίου 2011

Houston, we have problem!

Το λοιπόν. Συγκεντρωθείτε, διαβάστε με προσεκτικά και βοηθήστε με να λύσω το μυστήριο αγαπημένοι μου συμπλόγκερς!

α) Εδώ και λίγο/αρκετό καιρό, όταν πάω να απαντήσω σε σχόλιο που έχει αφήσει κάποιος σε ποστ μου, εμφανίζεται ένα κουτάκι που λέει υποβολή σχολίου ως...και έχει αρκετές επιλογές. Καταρχήν γιατί και ποιός ενεκάτωσεν και μου τα άλλαξε; Α; Παλιά έγραφα σχόλιο, έντερ, εμφάνιση σχολίου με το μαγισσα που κάτω. Τωρά γιατί υπάρχουν και άλλες επιλογές; Τελοσπάντων, τούτο εν ρητορικό ερώτημα γιατί η απάντηση εν με ενδιαφέρει ούτως ή άλλως. Εμένα με ενδιαφέρει να μου εξηγήσετε πώς μπορώ να αφήνω σχόλια στα δικά μου ποστ. Εδώ να σημειώσω ότι δεν προσφέρεται καν η επιλογή ανώνυμος. Αποτέλεσμα: Στα δυο μου τελευταία ποστ δεν απαντώ στα σχόλια με κίνδυνο να θεωρηθώ καμμιά ψωροφαντασμένη ψωνάρα που απαξιεί να απαντήσει έστω και από στοιχειώδη ευγένεια στους συμπλόγκερς της. Ε ΌΙ! ΈΝ ΕΙΜΑΙ. Απλά δεν ξέρω πώς να απαντήσω, please help!~
Ετελειώσαμεν με τούτην την απορία; Να πάω παρακάτω; Πάω.

β ) Πώς μπορώ να αφήνω σχόλια σε άλλους μπλόγκερς και να φαίνεται από την αρχή ότι είμαι εγώ; Επειδή ούτε αυτό ανακάλυψα ακόμα , αναγκάζομαι να επιλέξω το ανώνυμος και να γράψω κάτω από το σχόλιο ...Μάγισσα... όπως την παλαβή. Γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι τούτο εκτός του ότι με κάνει να φαίνομαι ηλίθια, δίνει και την εντύπωση αναποφάσιστου ανθρώπου. Θέλεις να υπογράψεις με το όνομα σου μάνα μου ή με το μάγισσα; Αποφάσισε. Οι άλλοι δηλαδή πως τα καταφέρνετε και αφήνετε σχόλιο με το όνομα σας;  Άν η απάντηση είναι απλή παρακαλώ όπως μου τη δώσετε χωρίς σχόλια του τύπου..μα εν κόφκει ο νους σου μάνα μου; Άσχετη που μου θέλεις και μπλογκ, τρομάρα σου...και άλλα συναφή...

γ ) Ενόμισες ότι ετέλειωσα έννεν; Ακόμα κάτι τζαι κλείω υπόσχομαι.Εν πολλά σύντομη τούτη. Το open ID τι είναι;

Εντάξει νομίζω εκαλύφτηκα για την ώρα, περιμένω την ανταπόκριση σας και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!

P.S Αυτό το μήνυμα εμφανίζεται όταν κάνω προσπάθειες να ανεβάσω σχόλιο με λογαριασμό google ή open ID :  Input error: Cookie value is null for FormRestoration
Που είναι οι ΙΤάδες της μπλογκόσφαιρας όταν τους χρειάζεσαι οεο;;;;;;;

Ο πολυτελής, η πολυτελής, το πολυτελές...

Όι όι εν γίνεται. Πρέπει να γίνω πιο συνεπής στο ραντεβού μου με τούτο το μπλόγκ. Γράφω ένα πόστ, χάνομαι για κανένα μήνα ( κάποτε τζαι 2 ) τζαι πάλε. Και να πεις ότι εν έχω νέα να σου πω; Ακατάχνωτα! Επέρασεν κοτζάμ μου καλοκαίρι, πήρα μετάθεση, στο νέο σχολείο διαδραματίζουνται μια φάουσα ίντριγκες, η θεά πήγε δημοτικό, η μάμα της επήεν στην Μακαρίου τζαι έσουζεν τον πισινό της με το "move it move it" και από το τελευταίο ποστ μέχρι σήμερα πρόλαβα και ερωτεύτηκα. Μάλιστα, ναι, όντως εν πολλά τα νέα και τα επεισόδια και υπόσχομαι να κάμνω συχνά updates. Όι ότι ετζοιμάστουν με τες κλάτσες τόσον τζαιρό δηλαδή αλλά έτο...να χαμε να λέγαμε!
Εννοείται ότι εννα κάμω ξεχωριστό ποστ για κάθε ένα που τα θέματα που ανέφερα, αλλά όι τωρά. Άλλη φορά. Τώρα θέλω απλά να απευθυνθώ στους ανθρώπους  που εν υπεύθυνοι για τις ταπελλούες του τύπου...  "πωλείται πολυτελής διαμέρισμα τριών υπνοδωματίων..", "ενοικιάζονται πολυτελείς διαμερίσματα...", "πωλείται πολυτελές κατοικία τόσων τετραγωνικών.." και να τους πω....
Σας παρακαλώ καλοί μου άνθρωποι. Σας εκλιπαρώ. Μεν μας βασανίζετε άλλο. Εμένα τζαι αλλό καμμιά εκατοστή ανθρώπους ( έν νομίζω να είμαστε παραπάνω;;;; Αν ναι εννα χαρώ πολλά!! ) που ξέρουμε να κλίνουμε σωστά τα γαμ...να τα τριγενή δικατάληκτα επίθετα! Δεν ξέρετε πόσο πονάμε όταν βλέπουμε τέτοιες πινακίδες στο δρόμο. Και οδηγούμε ταυτόχρονα. Δηλαδή σοβαρά τωρά, κινδυνεύει η σωματική μας ακεραιότητα. Μπορεί να πάθουμε εγκεφαλικό ή καρδιακό, απότομη αύξηση πίεσης, μειωμένη ικανότητα αντανακλαστικών. Δεν ξέρετε πως κλίνεται. Οκ, δεκτό, κατανοητό. Ούτε εγώ ξέρω πως να κτίζω σπίτια, μεταξύ μας όυτε να ζωγραφίσω δεν μπορώ. Για αυτό και όταν χρειάστηκε να χτίσω, εν έκαμα μόνη μου μια ζωγραφιά και μετά ξεκίνησα χτίσιμο.Όι. Έδωκα το σε έναν αρχιτέκτονα που εν η δουλειά του να σχεδιάζει σπίτια και μετά σε έναν εργολάβο οικοδομών που εν η δουλειά του να τα χτίζει! Η δουλειά του ταπελλογράφου, έννεν να ξέρει ορθογραφία! Εν να κάμνει ταπέλλες! Για αυτό τον λένε ταπελλογράφο, αλλιώς θα τον λέγανε ορθογράφο! ΕΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΟΥΛΗΣΕΙΣ Η ΝΑ ΜΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΙΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΛΗ ΣΟΥ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΣ ΣΟΥ ΟΙΚΙΕΣ ΝΑ ΚΟΨΕΙΣ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΣΟΥ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΠΩΣ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΑ ΔΩΣΕΙΣ ΜΕΣΑ! Άτε γιατί εν τζαι πολλοαρκώ να κατεβαίνω στη μέση του δρόμου και να διορθώνω τις ταπέλλες με τους μαρκαδόρους ( και ναι έχω πολλούς μεσα στο αυτοκίνητο, είμαι καθηγήτρια εξίασες; ).

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2011

Υπομονή, υπομονή, υπομονή...

Γενικά είμαι αυτό που λέμε της υπομονής. Και της ψυχραιμίας. Ομολογουμένως αυτά τα δυο χαρακτηριστικά με έχουν γλυτώσει πολλές φορές από ανώφελες συζητήσεις, από ανούσιους καυγάδες, από ανόητες παρεξηγήσεις, από ψηλή πίεση, από διαβήτη, εγκεφαλικό επεισόδιο κ.α. Δύσκολα θα βγω απ τα ρούχα μου και θα χάσω τον έλεγχο. Τις περισσότερες φορές με συγκρατεί ο άλλος μου εαυτός, με συμβουλεύει για το τι και το πώς θα πω κάτι και γεμίζει τα αποθέματα της υπομονής μου. Είναι όμως και κάποιες άλλες φορές που παίρνει ρεπό και με αφήνει αβοήθητη. Όπως προχθές που πήγα με την εξάχρονη ( πλέον ) θεά σε πολυκατάστημα. Το σχέδιο ήταν απλό. Μπαίνουμε, κατευθυνόμαστε στο διάδρομο με τα φωτιστικά κήπου, παίρνουμε τις ωραίες πολύχρωμες μεν, πλαστικές δε, τουλίπες, πληρώνουμε, φεύγουμε! Χα! Ναι καλά. Ωραίο το σχέδιο, αλλά που πας αγάπη μου; Είναι και η θεά από δίπλα μην ξεχνιέσαι.
Μπαίνουμε και κατευθυνόμαστε άμεσα και χωρίς αντιπερισπασμούς στον διάδρομο στόχο. Λίγο πριν φτάσουμε στον προορισμό, βλέπει η θεά ένα ράφι από το οποίο κρέμονται διάφορα μικρά μεταλλικά, από εκείνα που βάζεις συνήθως στις πόρτες, του τύπου "απαγορεύεται το κάπνισμα", "WC", απαγορεύεται η χρήση κινητού κλπ κλπ. Ενθουσιάστηκε με αυτό....


Και ακολουθεί ο εξής διάλογος...

Θεά : Μαμά.. τι σημαίνει αυτό;
Μαμά Θεάς : Ότι απαγορεύεται να μπεις και να τρως παγωτό.
Θ : Να το αγοράσουμε; Θέλω να το βάλω στην πόρτα του δωματίου μου..
Μ : ...γιατί αγάπη μου; Τρως παγωτό στο δωμάτιο σου;
Θ : Ε όχι!
Μ : Ποιος ο λόγος να το βάλεις τότε;
Θ : Για να μου θυμίζει πως δεν πρέπει να τρώω παγωτό στο δωμάτιο μου.
Μ : Μα δεν τρως ποτέ παγωτό στο δωμάτιο σου!
Θ : Ε για αυτό πρέπει να το βάλω!
Μ: ...καλά..γιατί να μην αγοράσεις το άλλο που λέει απαγορεύεται η χρήση κινητού;
Θ: Επειδή δεν έχω κινητό!
Μ : Ε ούτε παγωτό τρώς στο δωμάτιο σου άρα δε χρειάζεται!!

Μούτρα...μούτρα...μούτρα..Προχωρώ ακάθεκτη στις τουλίπες θεωρώντας το θέμα λήξαν..αμ δε...

Θ : Είναι αδικία ( από τις αγαπημένες φράσεις της ηλικίας ) παίρνουμε πάντα εκείνο που θέλεις εσύ..
Μ : Όχι αγάπη μου, παίρνουμε εκείνα που πραγματικά χρειαζόμαστε ( μεταξύ μας, εντάξει, δεν ήταν και η μεγαλύτερη ανάγκη του κόσμου να στολίσω τον κήπο με τουλίπες που φωσφορίζουν το βράδυ αλλά αυτό είναι άλλο θέμα ).
Θ : Ε και εγώ το χρειάζομαι εκείνο, για να μου θυμίζει να μην τρώω παγωτό στο δωμάτιο μου!
Μ : Θεά! ( στο σημείο αυτό άναψε το κίτρινο λαμπάκι, ένδειξη πως τα αποθέματα υπομονής με εγκαταλείπουν ) Δεν το χρειάζεσαι, γιατί δεν τρως παγωτό στο δωμάτιο σου ούτως ή άλλως!!!
Θ : Δεν το χρειάζομαι για μένα ( όπα! Αλλαγή τακτικής το μικρό; ) Το θέλω για να το βλέπουν οι φίλοι μου όταν θα έρχονται σπίτι, να ξέρουν πως απαγορεύεται να τρώνε παγωτό στο δωμάτιο μου.
Μ : Όταν θα έρχονται οι φίλοι σου, θα τους το λέω εγώ πως απαγορεύεται!

Ησυχία...συνοφρυωμένο μουτράκι...δεμένο φρύδι...δεν μπορεί να τελείωσε εδώ η συζήτηση, βρίσκομαι σε εγρήγορση και περιμένω την επόμενη κίνηση...Στο μεταξύ διαλέγω τις τουλίπες μου και αποφασίζω να μην δώσω σημασία μέχρι να το ξεχάσει ( λέμε τώρα ..)

Θ : Εξάλλου εσύ μπορεί να είσαι στον κήπο και ένα παιδάκι να μην ακούσει τι είπες και να πάρει το παγωτό στο δωμάτιο μου..
Μ : ..........
Θ : Ποτέ δεν μου παίρνεις αυτό που θέλω..
Μ : ..........
Θ : Μόλις πάμε σπίτι θα πάω στο δωμάτιο μου να φάω παγωτό!
Μ : ΓΙΑΤΙ;
Θ : Επειδή δεν θα έχει η πόρτα μου το σήμα να μου θυμίζει πως δεν πρέπει να τρώω παγωτό στο δωμάτιο μου!

Στο σημείο αυτό....εγώ, η υπομονή μου, η ψυχραιμία μου και όλο το σύμπαν σηκώνουμε τα χέρια ψηλά!!~!

Καλή μας μέρα!!~

Παρασκευή 29 Απριλίου 2011

Get a life!!

Μέρες τώρα όλο και κάτι έπιανε το αυτί μου για τον "γάμο της χρονιάς". Λίγο από το ράδιο αρβύλα, λίγο από τις ειδήσεις, κάτι απο τα μπλογκς, κάτι από το φατσοβιβλίο...ε το κατάλαβα σε κάποια φάση πως ο Γουίλιαμ και η Κέιτ παντρεύονται. Τόση θα είναι η τούρτα, τόσα εκατομμύρια θα κοστίσει ο γάμος, τι θα βάλει η Κέιτ, πως θα κάνει το μαλλί ο Γουίλιαμ...
Σήμερα το πρωί ενημερώθηκα μάλιστα πως για όσους θα βρίσκονταν στη δουλειά και δεν θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν τον γάμο από την τηλεόραση ( say what? ) θα είχαν τη δυνατότητα παρακολούθησης από το ιντερνετ. Όλες αυτές τις μέρες σκεφτόμουνα...μα είναι δυνατόν να υπάρχει κόσμος που θα κάτσει να δει τον γάμο; Εννοώ να τον παρακολουθήσει με ευλάβεια και να νιώσει δέος; Σαν να ήταν καλεσμένος και δεν μπόρεσε να παρευρεθεί; Αποφάσισα λοιπόν πως τηλεόραση για μένα σήμερα γιοκ. Απλά αρνούμαι να ασχοληθώ έστω και στο ελάχιστο με τέτοιου είδους βλασφημίες. Γιατί πέρι τέτοιων πρόκειται, όταν στον πλανήτη πεθαίνει κόσμος από την πείνα και εσύ ωραίε μου πρίγκηπα πετάς 24 εκατομμύρια για θαυμάσουμε τα μεγαλεία σου! Και ως είθισται, όταν θέλεις πολύ να ΜΗΝ συμβεί κάτι, ο Πάουλο, ο Μέρφι και όλο το σύμπαν συνομωτούν..εναντίον σου!
Κατά το μεσημεράκι, παίρνω την κολλητή αεροδρόμιο. Δίνει αποσκευές, παίρνει εισιτίριο και πάμε να φάμε κάτι. Καθόμαστε σε ένα ωραιότατο τραπεζάκι δίπλα στο παράθυρο, κοιτάω τα αεροπλάνα, σκέφτομαι το καλοκαίρι..γυρνάω μπροστά μου  τί να δω; Εφτά ή οκτώ τηλεοράσεις, φάτσα κάρτα, στα μούτρα μου τελείως όμως να δείχνουν τι; Ε; Τι λέτε εσείς;;
Πανικοβλήθηκα. Λέω δεν μπορεί! Θα έχει και αλλού τραπέζι. Κοιτάω δεξιά, τηλεοράσεις, κοιτάω πίσω μου, πάλι τηλεοράσεις. Α ρε Μέρφυ την τύχη μου μέσα. Α ρε Κοέλιο και συ με τις @@ σου!
Δεν μου έφτανε το σοκ, είχα και την θεά από δίπλα..

"Γιατί κρατάνε σημαίες μαμά;"
Γιατί είναι ηλίθιοι μωρό μου..σκέφτηκα.
"Γιατί χαίρονται που παντρεύεται ο πρίγκηπας τους" απάντησα.

"Γιατί χειροκροτούν τώρα;"
Γιατί είναι ηλίθιοι μωρό μου.. ξανασκέφτηκα
"Γιατί περιμένουν να δουν τον πρίγκηπα" απάντησα.

"Γιατί πήγε τόσος κόσμος στον γάμο;"
Γιατί δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν..σκέφτηκα.
"Γιατί δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν.." απάντησα.

Άντε βρε...να μας ζήσουν!

Παρασκευή 1 Απριλίου 2011

Πλύση εγκεφάλου λέμε!

Η μουσική είναι σημαντικό μέρος της ζωής μου. Με χαλαρώνει και με ταξιδεύει. Ακούω στο σπίτι, ακούω στο αμάξι. Ακούω όταν διαβάζω, όταν παίζω με τη θεά ακόμα και όταν κάνω δουλειές. Το πνεύμα και η ψυχή μου δεν είναι εκεί. Μόνο το σώμα εργάζεται. Πλένω πιάτα και τραγουδάω. Σφουγγαρίζω και χορεύω. Στις διαφημίσεις απλά δεν ακούω. Η αίσθηση της ακοής επιστρέφει μόνο όταν ξεκινήσει και πάλι ένα τραγούδι. Σήμερα, δεν ξέρω πως έγινε..μπλόκαρε το σύστημα απενεργοποίησης της ακοής μου και άκουσα τρεις διαφημίσεις. Είμαι σίγουρη πως πρέπει να ακολούθησαν και άλλες. Δεν ξέρω, γιατί απλά έκλεισα το ραδιόφωνο και ήρθα να γράψω τις σκέψεις μου..

Διαφήμιση νούμερο ένα : "Τα χρειάζεσαι όλα" ! Μην το συζητάς και τρέξε να αγοράσεις...

Κοτόπουλο τρέχα γύρευε..ένα συν ένα. Είσαι χορτοφάγος; Δεν έχει καμμία σημασία! Το χρειάζεσαι!

Πάνες κατουρλίνο ένα συν ένα. Δεν έχεις παιδί; Έχεις αλλά είναι φαντάρος; Έλα μωρέ,λεπτομέρειες. Πάρε εκεί δυο κουτιά να σου βρίσκονται!

Φράουλες Δημητρού, ένα συν ένα. Τι; Έχεις αλλεργία στις φράουλες; Εκεί θα κολλήσουμε τώρα; Αφού τις χρειάζεσαι.

Σεντόνια εμπριμέ της μονής ( της κλίνης αγάπη μου, όχι του μοναστηριού ), ένα συν ένα. Δεν σ' αρέσει το εμπριμέ; Ωχ βρε αφερφέ. Αγόρασε τα εσυ και τα κάνεις δώρο μετά στο γάμο της κόρης της θείας σου. Βλέπεις; Τα χρειάζεσαι.

Ομπρέλα κήπου ένα συν ένα. Δεν έχεις κήπο; Δεν έχεις τώρα. Μόλις τελειώσει το σπιτάκι που θα χτίσεις σε μια πενταετία, θα έχεις και κήπο. Επομένως τις χρειάζεσαι!

Μαγιώ ένα συν ένα. Ούτε κολύμπι δεν ξέρεις; Ναι αλλά όταν και αν μάθεις θα τα χρειάζεσαι!

Τροφή σκύλου γαβ γαβ, ένα συν ένα. Τι; Δεν έχεις σκύλο; Να πάρεις! Θα σου προσέχει το σπίτι και θα σου φέρνει τις παντόφλες. Πάρε και τις τροφές από τώρα, άκου που σου λέω, τις χρειάζεσαι!

Διαφήμιση νούμερο 2 : "Αυτός ο χώρος μου ταιριάζει...έχει στυλ, είναι τρέντυ, μου ανεβάζει το image.."

Επιτέλους ένας  χώρος όπου θα μπορέσω να επιδείξω τη νέα μου συλλογή Fendi..παπούτσια, τσάντα, πορτοφόλι, παντελόνι..με αυτό το στυλ σίγουρα θα με προσέξει η Μαίρη και η παρέα της. Το όνειρο μου θα γίνει επιτέλους πραγματικότητα! Θα γνωρίσω όλη την αφρόκρεμα της πόλης, θα με προσκαλούν στα πιο τρέντυ και κοσμικά εβεντς, θα μαθαίνω πρώτη όλα τα κουτσομπολιά και θα βλέπω τις φωτογραφίες μου στα περιοδικά.Θα αποκτήσει νόημα η ύπαρξη μου.Θα αποκτήσω image. Ναι!

Διαφήμιση νούμερο 3 : " Μπορεί να μην ξέρω ποιον θα παντρευτώ, αλλά σίγουρα ξέρω από που θα πάρω τα λουλούδια για τη διακόσμηση".

Ναι βρε. Γιατί ο γάμος με αυτά τα λουλούδια, είναι όνειρο ζωής, δεν το συζητώ δηλαδή. Γιατί τα συγκεκριμένα λουλούδια, μυρίζουν διαφορετικά από άλλα που είναι και πιο φτηνά. Και οι συνθέσεις...φοβερές. Τι σημασία έχει που μέχρι την επόμενη μέρα δε θα τις θυμάται κανένας; Σημασία έχει ότι εκείνη τη μέρα θα συζητηθούν. Δεν πειράζει που μετά το γάμο όλα τα λουλούδια θα καταλήξουν στον σκουπιδοτενεκέ. Φτάνει να τα δει κόσμος και να καταλάβει φυσικά πόσα λεφτά ξόδεψα για την ομορφότερη μέρα της ζωής μου. Ζω για να παντρευτώ με αυτά τα λουλούδια!

Ποιο είναι το τραγικό συμπέρασμα;

Οτι είμαστε ένας λαός κομπλεξικός και μίζερος αγάπη μου. Δημιουργούμε ανάγκες που δεν έχουμε. Είμαστε δυστυχισμένοι μέχρι να τις ικανοποιήσουμε. Και μόλις γίνει αυτό δημιουργούμε νέες, έτσι για να μην μας λείψει η δυστυχία. Δεν ζούμε με αυτά που έχουμε. Ζούμε για αυτά που θα αποκτήσουμε. Βρισκόμαστε σε μια συνεχή αναμονή του καλύτερου που έρχεται ( ; ) χωρίς να εκτιμούμε αυτά που πραγματικά έχουμε. Και η αναμονή αυτή μας κάνει δέσμιους του ίδιου μας του εαυτού.


Δευτέρα 28 Μαρτίου 2011

Το γονίδιο της ωριμότητας

Δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοιο γονίδιο ( invictus, ξεκίνα searching please ). Αλλά αν υπάρχει, το έκανα σκιπ...ή με έκανε δεν έχω καταλήξει ακόμα. Είχα ανέκαθεν την υποψία δηλαδή, αλλά το τριήμερο που μας πέρασε, το επιβεβαίωσα.
Εκεί, μέσα σε μια μουσική σκηνή, με χαμηλό φωτισμό και δυνατά μπιτ, ανάμεσα σε στίχους με ρίμα ή χωρίς, με δυο φίλες και τους αγαπημένους μου ερμηνευτές στη σκηνή να τα δίνουν όλα. Και να με παίρνουν μαζί τους. Έπαιξα με τον ήχο στην κονσόλα, έκανα μιξάρισμα, κράτησα το μικρόφωνο, ξεσήκωσα τον κόσμο κουνώντας τα χέρια δεξιά και αριστερά κάνοντας θόρυβο, χόρεψα, ερωτεύτηκα, έζησα.
Αλλά όταν με ρωτήσουν οι γονείς, οι φίλοι και οι συνάδελφοι πως πέρασα το τριήμερο θα απαντήσω απλά "καλά". Γιατί όσα νιώθω δεν περιγράφονται με λόγια. Γιατί και να τους πω δεν θα καταλάβουν. Γιατί πιθανότατα να κουνήσουν το κεφάλι συγκαταβατικά. Γιατί θα ακούσουν αυτό που θέλουν και όχι αυτό που λεώ. Γιατί θα σκεφτούν πως ακόμα να βρω τον δρόμο μου, πως κάνω πράγματα χωρίς νόημα, πως απλά γεμίζω το χρόνο μου άσκοπα. Ίσως και να με ρωτήσουν "Μα πότε θα σοβαρευτείς; Σταμάτα να φέρεσαι σαν δεκαπεντάχρονο και κοίτα να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου".
Λοιπόν, δεν σκοπεύω να "σοβαρευτώ" ούτε να "ωριμάσω" σύντομα.
Αφήστε με στον κόσμο μου!

Πέμπτη 10 Μαρτίου 2011

Συγκεντρώσου....

Σηκώνομαι το πρωί με κλειστή μύτη, φουσκωμένα μάτια και λίγο πονοκέφαλο. Σκέφτομαι να μην πάω δουλειά. Βλέπω έξω από το παράθυρο. Κατακλυσμός, μποφώρ, ανεμοστρόβιλοι. Αποφασίζω πως δεν θα πάω δουλειά. Εξάλλου έχω και μια εργασία που πρέπει να ολοκληρώσω, θα μείνω σπίτι να διαβάσω. Ενημερώνω το σχολείο για την απουσία μου, βάζω φορμούλες, κάνω καφέ και κάθομαι μπροστά από τον υπολογιστή. Διαβάζω τα mail μου, μπαίνω στο φατσοβιβλίο, κατεβάζω μουσική και η ώρα περνάει. "Συγκεντρώσου" μου λέει η φωνούλα μέσα μου. Τα κλείνω. Είμαι έτοιμη. Πεινάω. Κατεβαίνω στην κουζίνα, κάνω δυο φρυγανιές, ξαναγεμίζω το φλυτζάνι του καφέ, ξανακάθομαι στον υπολογιστή. Βλέπω ένα δεκάλεπτο από τα best of της αγαπημένης μου σειράς "friends". Ακούω ακόμα λίγη μουσική. "Συγκεντρώσου λέμε" λέει πάλι η φωνούλα. Τα κλείνω. Κρυώνω. Κατεβαίνω να ανάψω την θέρμανση, ανοίγω λίγο την τηλεόραση. Ξανακάθομαι μπροστά από τον υπολογιστή. Παίρνω τηλέφωνο την φιλενάδα, μιλάω κανένα εικοσάλεπτο. Βλέπω και τα αποτελέσματα των χθεσινών αγώνων του κυπέλλου. "Συγκεντρώσου γαμώτο"! Η φωνούλα άρχισε να τα παίρνει στο κρανίο. Την αγνοώ. Παίζω ένα παιγνίδι που κατέβασα πρόσφατα. Μόλις τελειώσει θα ξεκινήσω, υπόσχομαι. Δεν θα πάρει πολύ. Πενήντα στάδια είναι μόνο. Μόλις κάνω νέο ρεκόρ θα κάνω την εργασία. Ορίστε, το έβγαλα. Τώρα είμαι έτοιμη.
Ανοίγω το folder..μάλιστα..document εργασία..το έχω μπροστά μου και ξεκινάω αμέσως τώρα. Το κάνω minimize και ανοίγω νέο παράθυρο στο ιντερνετο. Να διαβάσω κανένα νέο ποστ και μετά θα είμαι πραγματικά έτοιμη. "Λοιπόν, κόψε τις μαλακίες και συγκεντρώσου! ΤΩΡΑ!!" Την πουτάνα την φωνούλα, δεν την ξεγελάς με τίποτα όμως.. τι φωνούλα δηλαδή, αγριοφωνάρα έχει γίνει τόσες ώρες που την δουλεύω.

ΏΧΟΥ!! Καλά!! Μας τα πρηξες! Μπορώ να κάνω μπάνιο πρώτα;;

Ε φωνούλα μου;;;

" ΟΟΟΟΟΧΧΧΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!"

Α στο καλό..τι καταπίεση είναι αυτή πια; Καλύτερα να πήγαινα δουλειά!

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Πρώτον  δεν μ αρέσουν τα καρναβάλια και δεύτερον  δεν αντέχω την κίνηση στους δρόμους. Έτσι πέρασα το ΣαββατοΚυριακοΔεύτερο εντός της πόλης. Παρ όλα αυτά ήταν ένα γεμάτο τριήμερο.
Την έναρξη του, σηματοδότησε η παρουσία μου σε γνωστό ελληνικό λαικό τραγουδιστή. Αυτή η εμπειρία με έκανε σοφότερη αφού διαπίστωσα ότι άμα δεν είσαι φίλος του λαικού πενταγράμμου δεν πα να κατεβάσεις μια μπουκάλα ουίσκυ μόνος σου.. η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Επιπλέον αμα δεν είσαι φρεσκοχωρισμένος, απατημένος, δυστυχισμένος και καταπονεμένος οι στίχοι του τύπου "θα κάψω απόψε το μαγαζί αν δεν είμαστε μαζί" και "ελπίζω να νιώθεις καλά που με έκανες σκατά" ακούγονται στα αυτιά σου γελοίοι προσφέροντας σου στιγμές ευφορίας και τρελού γέλιου. Θα πω ψέματα αν πω πως δεν πέρασα καλά, αλλά η φιλενάδα που με παρέσυρε μου χρωστά σίγουρα μια έξοδο δικής μου επιλογής!
Το επόμενο βράδυ, έπινα το ποτάκι μου σε κεντρικό μπαράκι της πόλης και παρακολουθούσα το μποτιλιάρισμα στο δρόμο ένεκα των καρναβαλιών. Για πρώτη φορά διερωτήθηκα ποια μπορεί να είναι εκείνη η ενδόμυχη, ανώτερη και εσωτερική δύναμη ( ή ανάγκη ; ) που ωθεί τους ανθρώπους να μασκαρεύονται και να υποδύονται κάτι που δεν είναι πλέον ή που δεν υπήρξαν ( και ούτε θα υπάρξουν ) ποτέ. Μήπως η επιλογή του κουστουμιού και της μάσκας δεν είναι τυχαία, αλλά εκπληρώνει κάποια βαθύτερη επιθυμία ή ένα απραγματοποίητο όνειρο; Μετά από πολλή επεξεργασία κατέληξα λοιπόν στο συμπέρασμα πως η επιλογή της "μάσκας" φανερώνει πολλά για την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων:

Αμφίεση : Μωρό
Απαραίτητα αξεσουάρ : πιπίλα, σαλιάρα στο λαιμό, σορτσάκι, κοτσιδάκια και φακίδες στο πρόσωπο ( προαιρετικά )
Ανάλυση : άτομα που αρνούνται να δεχθούν ότι μεγάλωσαν, ευθυνόφοβα, πιθανότατα να περνούν κρίση ηλικίας, διακατέχονται από μια τάση παλιμπαιδισμού.

Αμφίεση : Νοσοκόμος, γιατρός.
Απαραίτητα αξεσουάρ : ιατρική ποδιά σε άσπρους ή πράσινους χρωματισμούς, στηθοσκόπιο, καπελάκι με κόκκινο ή άσπρο σταυρό.
Ανάλυση : ήθελαν να περάσουν  ιατρική αλλά οι γονείς τους δεν τους άφησαν. Εναλλακτικά, οι γονείς τους θα τους ήθελαν να περάσουν ιατρική αλλά δεν τα κατάφεραν. Όπως και να χει, υποδηλώνει άτομα που θέλουν να προσφέρουν και να βοηθούν τους γύρω τους.

Αμφίεση : Αστυνομικός, στρατιωτικός
Απαραίτητα αξεσουάρ : Χειροπέδες, γκλομπ, πηλίκιο, παράσημα
Ανάλυση : άτομα που θα ήθελαν να είχαν περισσότερη εξουσία και να διοικούν τους γύρω τους. Πιθανότατα καταπιεσμένα.

Αμφίεση : Superman, Batman, Spiderman
Απαραίτητα αξεσουάρ : Η στολή του Superman, η στολή του Batman και η στολή του Spiderman αντίστοιχα.
Ανάλυση : άτομα ονειροπόλα και δίκαια, που θα ήθελαν να έχουν υπερφυσικές δυνάμεις για να μπορούν να αποδίδουν δικαιοσύνη, να εξολοθρεύουν τους κακούς αυτού του κόσμου και να προστατεύουν τους αδύναμους.

Αμφίεση : Χίππυς
Απαραίτητα αξεσουάρ : Παντελόνι καμπάνα, ανοικτό πολύχρωμο ή εμπριμέ πουκαμισάκι, μαντήλι στα μαλλιά και στο λαιμό.
Ανάλυση : άτομα που επιθυμούν έναν κόσμο χωρίς πρέπει, κανόνες και στερεότυπα. Πιστεύουν στην ειρήνη και στην αρμονική συνύπαρξη των λαών.

Αμφίεση : Ζουλού, απάτσι, άνθρωπος των σπηλαίων
Απαράιτητα αξεσουάρ : σκισμένα ρούχα, προβιές ζώων, κόκκαλο στα μαλλιά
Ανάλυση : άτομα που πιθανότατα δεν έχουν καλή σχέση με την τεχνολογία και δεν ενστερνίζονται τους γρήγορους και αγχώδεις ρυθμούς της σημερινής κοινωνίας.

Αμφίεση : Άνδρες που ντύνονται γυναίκες. Συγκεκριμένα, άντρες που ντύνονται πόρνες ( ευγενικά πάντα ). Και όχι, μη μου πείτε ότι επηρεάστηκαν από την υπερπαραγωγή Ελένη η πόρνη, γιατί αυτή την αμφίεση την θυμάμαι από τον καιρό που πήγαινα σε πάρτυ μασκέ του σχολείου.
Απαραίτητα αξεσουάρ : Καλτσόν μαύρο, διχτυωτό, στενή κοντή φούστα, στενό κολλητό μπουστάκι με όλο το βυζί έξω, κόκκινο έντονο κραγιόν και χάλια βάψιμο. Περπάτημα με λίκνισμα των γοφών και των οπισθίων και λάγνο πρόστυχο βλέμμα όλο υποσχέσεις.
Ανάλυση : ..............................................;;;;;;;;;;

Στο σημείο αυτό ο ερευνητής - αναλυτής ( εγώ ναι ) σηκώνει τα χέρια ψηλά και ζητάει την βοήθεια του κοινού. Όλες οι απαντήσεις θα ληφθούν σοβαρά υπόψην και θα συμβάλουν στην ολοκλήρωση της διατριβής μου επί του θέματος. Σας ευχαριστώ.

Σάββατο 5 Μαρτίου 2011

Προβληματισμοί πάσης φύσεως

 Μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες είναι να λύνω sudoku. Ξέρετε, εκείνο το μεγάλο τετράγωνο, που αποτελείται από μικρότερα τετράγωνα με κάποιους αριθμούς και εσύ πρέπει να συμπληρώσεις τα υπόλοιπα κουτάκια..ε εκείνο. Εντάξει, αντιλαμβάνομαι ότι σαν παιγνίδι είναι κάπως μαζοχιστικό. Αλλά όσο πιο δύσκολο, τόσο πιο μεγάλη η πρόκληση και τόσο μεγαλύτερη η ικανοποίηση φυσικά όταν και εάν τελικά το λύσω. Σήμερα λοιπόν πήγα στο περίπτερο να εφοδιαστώ νέα τεύχη γιατί η μικρή μου θεά, νομίζοντας πως είναι τετραγωνάκια τα οποία απλά γεμίζουμε με όποιους αριθμούς θέλουμε, με άφησε χωρίς sudoku. Και μου γεννήθηκε και πάλι όπως και κάθε φορά η ίδια απορία..Γιατί τα εξώφυλλα των sudoku απεικονίζουν ημίγυμνα, εώς και γυμνά μοντέλα; Το ένα τεύχος είχε μια μελαχρινή με το στρινγκ της και ένα ανύπαρκτο διαφανές μπλουζάκι, το δεύτερο μια ξανθιά γυμνόστηθη και το τρίτο μια κοκκινομάλλα χωρίς βρακί. Ένιωθα λες και αγόραζα τσοντοπεριοδικά ( το λέω ευγενικά ). Τι εννοεί ο ποιητής; Μήπως ότι το συγκεκριμένο παιγνίδι απευθύνεται αποκλειστικά σε άντρες; Ή ότι μόνο με τέτοιο εξώφυλλο θα μπορούσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον των αντρών; Αλλά και πάλι δεν το καταλαβαίνω. Δηλαδή όπως και να το δω είναι προσβλητικό και για τα δυο φύλα. Τέλοσπάντων, όπως κάθε άλλη φορά, ήρθα σπίτι και πέταξα τα εξώφυλλα.

Κατά το απόγευμα με πήρε τηλέφωνο ένας φίλος ....( Φ : φίλος, Ε : εγώ )
Φ : Τι γίνεται;
Ε : Καλά, εσύ;
Φ : Μια χαρά. Τι νέα;
Ε : Τίποτα ρε συ, τα ίδια οπως τα ήξερες.
Φ: Γιατί έτσι;
Ε : Επειδή προφανώς δεν έχει συμβεί κάτι συνταρακτικό από την τελευταία φορά που μιλήσαμε!
Φ : Α..κατάλαβα. Έχεις κατάθλιψη.. (!!!)

Η μετάφραση αγαπητοί μου του πιο πάνω διαλόγου είναι βασικά η εξής:

Φ : Πήρα για να μάθω αν βρήκες κανέναν γκόμενο.
Ε : Το καταλάβαμε.
Φ : Λοιπόν;
Ε : Όχι, εξακολουθώ να είμαι μόνη μου.
Φ : Γιατί;
Ε : Επειδή προφανώς δεν γνώρισα κάποιον που να με ενδιαφέρει αρκετά.
Φ : Μάνα μου ρε..πρέπει να είσαι πολύ δυστυχισμένη.. ( !!! )

Για κάποιον ανεξήγητο πραγματικά λόγο,ο κόσμος πιστεύει ακόμα στον μύθο πως ο άνθρωπος μπορεί να είναι πραγματικά ευτυχισμένος μόνο όταν βρίσκεται σε σχέση. Άσχετα με το αν περνά καλά ή όχι μέσα σε αυτήν. Φτάνει να είναι ή να λέει ότι είναι με κάποιον. Τελικά ότι και αν κάνω, μου είναι αδύνατον να πείσω τους γύρω μου ότι μπορεί κάποιος να είναι μόνος του και να είναι καλά. Το ενδεχόμενο να είμαι μόνη μου από επιλογή τελικά δεν φαίνεται να είναι αρκετό ( για τους άλλους ). Οπότε πρέπει να το πάρω απόφαση. Θα δημιουργήσω έναν φανταστικό γκόμενο με τον οποίο θα έχω μια "φανταστικά" υπέροχη σχέση για να "γίνω" επιτέλους και γω μια ευτυχισμένη ύπαρξη.



Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Ανεξήγητα ηλίθια

Υπάρχουν κάποια πράγματα που πρέπει να γίνονται με κάποιον συγκεκριμένο τρόπο και να ακολουθούν κάποια συγκεκριμένη σειρά διαδικασιών. Και το ξέρω. Και επιμένω να τα κάνω με τον δικό μου τρόπο. Και κάθε φορά λέω..γμτ..έπρεπε να το είχα κάνει αλλιώς. Παρ όλα αυτά, εξακολουθώ να τα κάνω με τον δικό μου τρόπο. Τώρα αν αυτό ονομάζεται αφηρημάδα, κεκτημένη ταχύτητα η απλά ηλιθιότητα, δεν έχω καταλήξει ακόμα.
Ας πούμε.
Ξέρω ότι πριν βγάλω τους φακούς, πρέπει πρώτα να έχω βρει τα γυαλιά μου.  Αλλιώς, θα κυκλοφορώ σε όλο το σπίτι με μισόκλειστα μάτια ( οι μύωπες με καταλαβαίνουν ), θα περάσω δίπλα από τα γυαλιά μου τουλάχιστον 15 φορές χωρίς φυσικά να καταφέρω να τα εντοπίσω, θα νευριάζω γιατί το έργο ξεκίνησε και εγώ δεν μπορώ να το δώ και θα μου πάρει περίπου 10 λεπτά για να επαναποκτήσω την όραση μου ενώ αν απλά έβρισκα εκ των προτέρων τα γυαλιά μου θα μου έπαιρνε μόλις τρία δευτερόλεπτα.
 Ξέρω ότι πριν βγάλω το τρικό, πρέπει να βγάλω πρώτα τα γυαλιά. Αλλιώς ο λαιμός του τρικού, θα σκαλώσει στα γυαλιά, θα σφηνωθούν οι φακοί στα μάτια, θα κλείνω σφικτά τα μάτια μου μήπως και σπάσουν οι φακοί και θα καταλήξω να ψάχνω τα γυαλιά κάπου μέσα στο μανίκι, στο πάτωμα ή στο κεφάλι μου. Θα μου πάρει περίπου τρια λεπτά για να ολοκληρώσω μια διαδικασία η οποία αν απλά έβγαζα τα γυαλιά από την αρχή θα μου έπαιρνε μόλις τρία δευτερόλεπτα.
Ξέρω ότι πριν μπω για μπάνιο, πρέπει να έχω βρει πρώτα τα ρούχα που θα φορέσω όταν θα βγώ. Αλλιώς, θα στέκομαι με το μπουρνούζι μπροστά από το καλοριφέρ τουρτουρίζοντας, θα προσπαθώ να θυμηθώ τα ρούχα που έχω στο ντουλάπι, γιατί θα κρυώνω τόσο που δεν θα πηγαίνω μέχρι το ντουλάπι, η ώρα θα περνά και πιθανότατα θα φτάσω καθυστερημένα στη δουλειά ή σε όποια άλλη δουλειά έχω να πάω. Άν ετοίμαζα από πριν τα ρούχα μου θα μπορούσα να είχα ντυθεί μέσα σε τρία λεπτά.
Η λίστα είναι ατέλειωτη...
Και ναι..εξακολουθώ να βγάζω τους φακούς πριν εντοπίσω τα γυαλιά, εξακολουθώ να βγάζω το τρικό χωρίς να έχω βγάλει τα γυαλιά και εξακολουθώ να μπαίνω για μπάνιο χωρίς να έχω βρει τα ρούχα μου...Μπα... Ηλιθιότητα πρέπει να λέγεται τελικά...

Παρασκευή 28 Ιανουαρίου 2011

Ακου να σου πω θκυο κουβέντες..

Να θέλει να αγιάσει το πλάσμα τζαι να μεν ημπόρει! Να θέλει να πει πολλά τζαι πάλε να μεν ημπόρει. Καταρχήν να εξηγηθώ πως άμα με σκουλλίσουν τα νεύρα γράφω στα κυπριακά. Ενι ξέρω ρε παιδί μου, γεμώνει το στόμα μου καλύτερα. Εν πα να μιλας 30 γλώσσες, αμα νευριάσεις μιλάς πάντα στη δική σου, εν τσεκαρισμένο.
Το λοιπόν κοκόνα μου. Φερτον νου σου τζαι έπαρτον! Εμπήχτηκες με το έτσι θέλω μεσ στα πόθκια μας ( φυσικά εν τζαι ήσουν μόνη σου, τούτο εν το μόνο ελαφρυντικό που σου αναγνωρίζω). Έφερες μας τα πάνω κάτω, αυτοκτόνησες τζαι αναστήθηκες, έπαιξες μονολόγους τραγικής ηρωίδας που θα ζήλευκε τζαι ο Αισχύλος ..εν της τραγωδίας τούτος τωρά έννεν; Γιατί εκσίασα που τα νεύρα!
Ελά δα εσύ που πάεις; Εν τζαι ετέλειωσα μαζί σου, τωρά άρκεψα! Έκαμες μας την ωραία, την μοιραία τζαι ξέρω γω τι άλλο σου εμάθαν να κάμνεις στη σχολή που επήες τζαι συ τζαι ούλλες του συναφκιού σου. Στόχος επιτεύχθη! Χειροκροτήματα, φωτοβολίδες, παναήρκα που τζείνα που κάμνουν στο χωρκό σου. Η παράσταση ετέλειωσεν, ο κάθε ένας έσω του, με ότι λάφυρο εκέρτισεν που την μάχη.
Αλλά το δικό σου θράσος εν απερίγραπτο! Πέρκι να σοβαρομιλάς τωρά που εννα μας ζητήσεις τζαι τα ρέστα. Μετά την απομάκρυνση που το ταμείο, καμμίαν ευθύνη δεν φέρουμεν! Άν το λάφυρο έφκηκεν σου ελαττωματικό, δεν φταίμε εμείς ( Bo Concept ). Α. Τζαι εκσίασα να σου πω, ότι εν πάει πακέτο με τα υπόλοιπα μέρη του σετ. Τζείνα εκράτησα τα ή εκρατήσαν με ..όπως θέλεις πάρτο! Αγάπώ τα τζαι αγαπούν με, έτσι για να σου γυρίζει. Τζαι για να σου θυμίζουν την ύπαρξη μου. Έν σου αρέσκει; Είδες πριγκηπέσσα μου ίντα άσχημο ( εν το βρίσκω στα κυπριακά τούτο τωρά!!) πράμμα που έννι, να σε στοιχειώνουν άτομα τζαι ονόματα που ούτε θέλεις να θυμάσαι τζαι να σου χαλούν τη διάθεση; Είδες; Γιατί ενι ξέρω αν σου το είπαν, αλλά σε τούτη τη ζωή ότι κάμεις εννα έβρεις. Ξέρω ότι ρίφκω πολλά το επίπεδο μου τωρά που μπαίνω στον κόπο να σου τα πω τούτα ούλλα αλλά πραγματικά έχει και η ανωτερότητα τα όρια της. Τζαι ακόμα τζαι γω ξεπερνώ τα καμμιά φορά γιατί είμαι άνθρωπος, τζαι εν μιλώ εν μιλώ, αλλά πο να ρτει τζείνη η ώρα έβρε τρύπα να χωστείς. Τζαι για να μεν έρτει σύντομα, κανόνισε τζαι ράψε λλίον το στοματούιν σου,σύναξε τα νευρούθκια τζαι χειρίστου τις ανασφάλειες σου. Έκαμες τα, λούθου τα. Μεν έχεις έννοια που μένα. Εν ετελειώσαμεν την ίδιαν σχολή για να φοάσαι. Εξάλλου τούτα τα μουσκουρούθκια, φτυχάς τα εσυ καλύττερα. Τζαι τα panadol έχω τα ψηλά για να μεν τα φτάνω τζαι να κάμνω μαλακίες.."εννα πεθάνω..εννα πεθάνω.."
Άτε τζαι πολλοασχολήθηκα. Έχουμεν τζαι δουλειές που καρτερούν.

Τετάρτη 19 Ιανουαρίου 2011

Δέκα πιθηκάκια....

"Μαμά να σου πω ένα τραγούδι που μάθαμε στο σχολείο;"
"Ναι αγάπη μου! Ακούω"
"Το λένε δέκα πιθηκάκια"

"Δέκα πιθηκάκια ψηλά στο δέντρο, λένε στον κροκόδειλο..σιγά μην φοβηθώ..σιγά μην φοβηθώ..
Και βγαίνει ο κροκόδειλος με στόμα ανοικτό και..ΧΛΑΠ.....εννιά πιθηκάκια..."

"Εννιά πιθηκάκια ψηλά στο δέντρο..."

ΌΠΑ..ΌΠΑ..τι εννοείς εννιά πιθηκάκια;
Ήτανε δέκα πιθηκάκια, έφαγε το ένα ο κροκόδειλος, και έμειναν εννιά! Το κατάλαβα! Να υποθέσω ότι θα ακούσω την ίδια στροφή ακόμα 9 φορές μέχρι την τελειωτική εξάλειψη των πιθηκίων;;;;

"...οκτώ πιθηκάκια ψηλά στο δέντρο..."

Ω ναι! Οι φόβοι μου επαληθεύονται! Θ ακούσω και τα δέκα γεύματα του κροκόδειλου. Και αυτός ο κροκόδειλος...ντιπ για ντιπ...φάε εκεί δυο - τρία πιθηκάκια μαζεμένα να κόβουμε δρόμο!

Αμάν αυτοί οι δρόμοι, χάλια τους έχουν κάνει... Παντού λακούβες. Μα πότε έγινε μονόδρομος εδώ; Μάλλον θα έχει πολύ καιρό να περάσω..

"...πέντε πιθηκάκια ψηλά στο δέντρο.. "

Πάλι καλά φτάσαμε τα μισά. Που θα πάει, θα τα φάει όλα σε κάποια φάση ο κροκόδειλος να ησυχάσουμε...

Πείνασα κιόλας. Τι να μαγειρέψω απόψε; Και σουπερμάρκετ πρέπει να πάω. Ψωμί να πάρω για το σάντουιτς της μικρής αύριο...α να βάλω και πλυντήριο.

"..και βγαίνει ο κροκόδειλος με στόμα ανοικτό και..ΧΛΑΠ..τρία πιθηκάκια..."

Χάθηκε να κάθονταν κι αυτοί απ την αρχή τρεις τρεις στα δέντρα; Τι το ήθελαν και μαζεύτηκαν δέκα;

Στις δέκα του μήνα να θυμηθώ τα γενέθλια της κολλητής, τι δώρο να της πάρω άραγε; Ουφ, πρέπει να πάω να αλλάξω και κάτι παπούτσια που μου έκαναν δώρο τα Χριστούγεννα. Πλάκα πλάκα , πέρασαν και τα Χριστούγεννα..πότε ήρθαν και πότε έφυγαν και αυτά. Σε λίγους μήνες καλοκαίρι πάλι. Μήπως να ξεκινούσα από τώρα εκείνη τη δίαιτα ή να περιμένω ακόμα λίγο..;

"Μαμά;....μαμααα;;;"
"Ναι μωρό μου!"
"Σου άρεσε το τραγούδι μου;"
"Τέλειο!!"
"Να το ξαναπώωωωω;;;;"
"Δεν κουράστηκες;"
"Όχι"

..%^%&^(*_)*@$#@$@!%$^*%^*)&)*(+_+(*()&%#$%@#%^&*

"Δέκα πιθηκάκια ψηλά στο δέντρο......"

Που τα βαλα εκείνα τα ηρεμιστικά;;

Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Talk to the hand!

Ε λοιπόν φτάνει! Με τον κάθε 20άρη, 25άρη,30άρη,35άρη,40άρη....που :
  • δεν είναι έτοιμος για σχέση
  • είναι μπερδεμένος αυτόν τον καιρό ( ποιόν καιρό ακριβώς δεν είσαι μπερδεμένος ψυχή μου; Με αίθριες νεφώσεις ; )
  • πρέπει να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα
  • περνά φάση ( τι είσαι μάτια μου; Η σελήνη;)
  • δεν ξέρει τι θέλει από τη ζωή του
  • φοβάται τη δέσμευση ( Μπουυυ...είμαι η δέσμευσηηη)
  • έχει πολλά πράγματα στο κεφάλι του ( πυτιρίδα το λένε,άντε να πάρεις ένα vidal )
  • δεν θέλει να σε πληγώσει μετά για αυτό σε χωρίζει τώρα ................... ( WTF;;;)
  • σε εκτιμά πολύ για να σε κοροιδέψει ( αφού το σκεφτόταν κανα μήνα πρώτα )
  • πνίγεται από τη σχέση ( τι είναι μωρέ η σχέση; Ο Ατλαντικός;)
  • με το δεύτερο μήνυμα που θα του στείλεις νομίζει ότι θέλεις να τον παντρευτείς ( μεγάλε ..coolare)
        ...και το κορυφαίο ΟΛΩΝ..
  • ΔΕ ΘΕΩΡΕΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΟΥ ΑΡΚΕΤΟ, ΚΑΘΩΣ ΑΞΙΖΕΙΣ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ, ΕΤΣΙ ΣΕ ΑΦΗΝΕΙ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ!
Α γεια σου! Τώρα μιλάς!
Φυσικά και θα φύγω! Και όχι επειδή μου το λες ( μην τρελλαθούμε, εδώ άλλα και άλλα δεν έχεις λύσει που θα μου πεις και τι θα κάνω!) Αλλά επειδή οι ανασφάλειες, , τα υπαρξιακά σου ερωτήματα, η συνεχής ανάγκη για επιβεβαίωση, τα πισωγυρίσματα, η συμπεριφορά σου, η αναποφασιστικότητα και η έλλειψη δυναμισμού σου με κούρασαν αγάπη μου! Και ποτέ μου δεν κατάλαβα, και προφανώς ούτε πρόκειται να καταλάβω, πως γίνεται απ΄ τους δυο μας, αυτός που δεν ξέρει τι του γίνεται να είσαι πάντα εσύ!
Μέχρι λοιπόν να ανακαλύψειςτι θέλεις απ' τη ζωή σου, να ξεπεράσεις τη φάση σου και να ξεκαθαρίσεις το μυαλό σου ...να κάτσεις στα αυγά σου καρδιά μου! Που μου θες και σχέση...ΧΕΣΗ Ε ΧΕΣΗ!! Τρομάρα σου... Σουτ!ΣΟΥΤ ΛΕΜΕ!! Δεν ακούω τίποτα! Άντε γιατί τα πήρα σήμερα, άντε!
Talk to the hand!
Εγώ μια φορά τελείωσα!

Υ.Γ Αφιερωμένο εξαιρετικά!

Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011

Αγαπητή ΑΗΚ..

Αγαπητή ΑΗΚ....

Να  μου στέλνεις κάθε διμηνία το λογαριασμό, θυμάσαι.
Να έρχεσαι και να μετράς το ρεύμα κάθε διμηνία, επίσης θυμάσαι.
ΓΙΑΤΙ ΞΕΧΝΑΣ ΝΑ ΞΑΝΑΚΛΕΙΣΕΙΣ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΜΕ ΤΟ ΡΟΛΟΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ;;;
Τι; Δεν κατάλαβες γιατί με ενοχλεί; Να σου εξηγήσω! Πρόσεξε με λίγο..

Ανοικτό κουτί + αέρας = Ντουκ..ντουκ..ντουκντουκ..ντουκ... = απώλεια μεσημεριανού ύπνου = ΝΕΥΡΑ!! ΠΟΛΛΑ ΝΕΥΡΑ!!!

Υ.Γ Το σλόγκαν "αγαπώ όλο τον κόσμο" ( βλέπε ποστ can u feel the love tonight ) άνηκε στο πνεύμα των Χριστουγέννων! Μας τελείωσε!!! Επανήλθα δριμύτερη! Για αυτό κανόνισε την πορεία σου!

Τρίτη 4 Ιανουαρίου 2011

Κατά μάνα...κατά κόρη!

Όταν ήμουνα γύρω στα πέντε, αποφάσισα να φύγω από το σπίτι γιατί τα είχα πάρει με τη μαμά. Ούτε θυμάμαι καλά καλά το λόγο, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα ήταν πολύ σοβαρός…ή θα με ανάγκασε να φάω τα φασόλια που είχαμε ( αντί να μου μαγειρέψει άλλο φαγητό! ) ή δεν θα με άφησε να φάω σοκολάτα ( προφανώς επειδή δε θα είχα φάει τελικά εκείνη τη φασολάδα ). Πάντως ότι και να ήταν ..ήταν αρκετό για να κάνω την επανάσταση μου! Πήρα λοιπόν και γω μια τσάντα και άρχισα να βάζω ότι θεωρούσα πιο απαραίτητο και σημαντικό για την επιβίωση μου! Το μόνο που θυμάμαι σήμερα…είναι ένα κουτί τσίχλες (τη  μάρκα δεν μπορώ να θυμηθώ και θα σκάσω τώρα, πολύ χαρακτηριστική της εποχής εκείνης ). Φυσικά το σχέδιο δεν αποπερατώθηκε ποτέ καθώς ένα μικρό γειτονόπουλο ( καρφάκι πρώτης τάξης ! ) τα ξέρασε όλα στη μάνα μου!
Μεγαλώνοντας άκουσα πολλές ιστορίες φίλων που τόλμησαν το ίδιο εγχείρημα με μένα σε παρόμοια ηλικία.  
Ε λοιπόν φαίνεται ότι η τάση  « φεύγω απ΄ το σπίτι ΤΩΡΑ» οφείλεται σε γονίδιο το οποίο εκδηλώνεται στην κρίσιμη ηλικία των 5. Η πεντάχρονη θεά μου…ετοίμασε τη βαλίτσα της! Προηγήθηκε μια έντονη διαφωνία  με θέμα τον αριθμό των πολύχρωμων ( πλην ανθυγειινών ) ζαχαρωτών που ήθελε να καταναλώσει και όταν η συζήτηση έφτασε στο αποκορύφωμα της και είπα το τελικό  ΟΧΙ…η απάντηση της θεάς μου ήρθε στο κεφάλι σαν κεραυνός εν αιθρία.. «εντάξει τότε…θα φύγω από το σπίτι!!» 
( Τουλάχιστον με ενημέρωσε, εγώ θα έφευγα απλά ).
Ακολούθησαν στιγμές σιωπής…αμηχανία….. η μικρή να με κοιτάζει με θριαμβευτικό ύφος του στυλ "Χα! Κέρδισα, σιγά μην με αφήσεις να φύγω.."
Εγώ από την άλλη δεν ήθελα να περάσει το δικό της! Αυτό μας έλειπε τώρα, να μας εκβιάζει το πεντάχρονο για ένα ζαχαρωτό!!
Και ξαναλέω " δεν θα φας άλλο ζαχαρωτό!"
Αντί απάντησης, η θεά γύρισε από την άλλη και άρχισε να κατευθύνεται στο δωμάτιο της. Για τα επόμενα πέντε λεπτά, άκουγα ντουλάπια να ανοίγουν, συρτάρια να κλείνουν, έπιπλα να μετακινούνται ( λες να ξεστήνει και το κρεβάτι ;;;;) Περιμένω υπομονετικά και επιτέλους κατεβαίνει με μια μαύρη ταξιδιωτική τσάντα ανά χειρός, η οποία  έχει κυριολεκτικά ξεχειλίσει απο αρκουδάκια και βιβλία. Αρπάζει και τον κουμπαρά της ( νωρίς κατάλαβε την αξία του χρήματος, εγώ το χαμένο μόνο τσίχλες σκέφτηκα να πάρω ) και μου ανακοινώνει " είμαι έτοιμη".
( Στο τσακ ήμουνα να της πω, εντάξει μωρό μου, φάε ακόμα ένα ζαχαρωτό να τελειώνουμε ) " Τι άλλο έβαλες στην τσάντα αγάπη μου;" τη ρωτάω. Και μου δείχνει μια εικόνα του Αγίου Γεωργίου ( μεγάλη η Χάρη του ) και ....το μαγιό της!  :) :) ..........μεγάλη οργάνωση το παιδί μου, μέχρι και για το καλοκαίρι προνόησε!

..για του λόγου το αληθές!!
Όπως αντιλαμβάνεστε δεν έφυγε απο τό σπίτι τελικά. Θα την προβλημάτισε η ( φαινομενικά πάντα )απαθής μου στάση..ή ίσως θα κατάλαβε ότι ...μπά..ποιον δουλεύω; Θα θυμήθηκε ότι αύριο έχουμε επισκέψεις ..χαζή είναι να χάσει τα δώρα και το χαι χουι; Δεν μου το είπε φυσικά, αλλά για αυτό μετάνιωσε είμαι σίγουρη. Είπαμε ..κατά μάνα..κατά κόρη !!!!