Κυριακή 29 Σεπτεμβρίου 2013

Αιμοδοσία vs Μάγισσα, σημειώσατε 1


Πάω πριν καμμιά δεκαπενταριά μέρες να δώσω αίμα. Συμπληρώνω τη φόρμα μου και προχωρώ στο ιατρείο για έλεγχο αιμοσφαιρίνης. Με κοιτάζει η γιατρός "δε σε βλέπω να δίνεις αίμα εσένα σήμερα" μου λέει. "Γιατί; Τι εννοείτε;" Μου τρυπάει το δάκτυλο, παίρνει 2-3 σταγονίτσες αίμα, τις βάζει στο πλακίδιο, βάζει το πλακίδιο στο μηχάνημα, περιμένω, περιμένω, περιμένω..μπιπ μπιπ...11,3.
"Είδες; Στο είπα εγώ. Δε δίνεις αίμα σήμερα".
 "Αποκλείεται, λάθος θα είναι το μηχάνημα. Να μου ξαναπάρετε!"
 Ξανά η ίδια διαδικασία...σταγόνες, πλακίδιο, μηχάνημα και περιμένω εις τριπλούν..μπιπ μπιπ...12,3. "Να! Είδατε; Μια χαρά είμαι, να δώσω αίμα."
"Όχι, δε θα δώσεις, μου φαίνεσαι χλωμή, να έρθεις μια άλλη μέρα που θα νιώθεις καλύτερα".
"Μα μια χαρά νιώθω, τόσα χρόνια δίνω αίμα, ποτέ μου δε λιποθύμησα, αλήθεια".
"Λυπάμαι δεν μπορώ να σας επιτρέψω να δώσετε αίμα σήμερα..."
Πάω σπίτι, γκρινιάζω για το πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο χαμηλή η αιμοσφαιρίνη μου, για το μηχάνημα που μάλλον θα 'ταν χαλασμένο και για τη γιατρό που αγνόησε τελείως τη δεύτερη ένδειξη και με έστειλε σπίτι.
Προχθές πάω πάλι. Ξανασυμπληρώνω τη φόρμα, ξαναπροχωρώ στο γραφείο, η ίδια γιατρός. Σκέφτομαι, ελπίζω να μη με θυμάται για να μην είναι προκατειλλημένη με την αιμοσφαιρίνη μου ( σε αυτή τη φάση δε με νοιάζει καθόλου τι έλεγε το μηχάνημα, ήμουνα σίγουρη για συνωμοσία ).
 "Εσύ δεν είσαι με τη χαμηλή αιμοσφαιρίνη, που ήρθες πριν 2 εβδομάδες ;
"Α στα διάλα" σκέφτομαι," μνήμη που την έχεις!" Ναι, εγώ είμαι, σήμερα νιώθω πολύ καλά", της τονίζω. Αίμα, πλακίδιο, περιμένω...11,2!!!
 "Τι καλύτερα κοπέλα μου; Πιο χαμηλά και απο την άλλη φορά είναι αυτό!"
Σηκώνεται, παίρνει τα χαρτιά μου, πάει στο δίπλα γραφείο, εγώ κάθομαι ακόμα απογοητευμένη στην καρέκλα και δεν το χωνεύω ότι πάλι αίμα δε δίνω, με φωνάζει, πάω, κάθομαι σε μια άλλη καρέκλα, λέει κάτι στην άλλη γιατρό και φεύγει. Ανοίγει η άλλη το κομπιουτερ, περνάει την ταυτότητα μου και γράφει με κάτι μεγάλα κόκκινα γράμματα..

"αποκλείεται από αιμοδότης μέχρι το Γενάρη"

Θα σας πω την αλήθεια μου. Μου βαρυφάνηκε. Το πήρα κατάκαρδα. Δεν το χωνεύω ( Εντάξει, το καταλάβατε ). Γιατί όταν είσαι αιμοδότης νιώθεις ικανός, χρήσιμος, σημαντικός, νικητής ( που λέει και το διαφημιστικό σποτάκι για την αιμοδοσία ). Βλέπεις τις αφίσες όπου ένα παιδάκι με όμορφα ματάκια ρωτάει "ένα μπουκάλι αίμα μου έσωσε τη ζωή. Μήπως ήταν το δικό σου;" Και σκέφτεσαι, ναι, μπορεί και να ήταν, και μπορεί και να μην ήταν για σένα, αλλά θα ήταν σίγουρα για κάποιον άλλον.
Φεύγω λοιπόν από το κέντρο αιμοδοσίας και επιστρέφω κακόκεφη σπίτι. Μου ανοίγει την πόρτα η θεά, που άκουσε το αυτοκίνητο. Τη στιγμή που μπαίνω στο σπίτι με ρωταει όλο ενδιαφέρον:

"Μαμά, πώς πάει η μοδοσφαιρίνη σου; Ανέβηκε;"

Η μοδοσφαιρίνη μου μωρό μου όχι, η διάθεση μου πάντως, ανέβηκε σίγουρα!

8 σχόλια:

  1. Ευτυχώς έχεις την Θεα να σε ανεβάζει!!!!!!

    Εγώ πάλι είμαι η χαρά του γιατρού όταν πάω να δώσω αίμα. Το πιο χαμηλό που είχα ήταν 15, κάτι αλλά παρόλο που έχω ψηλή αιμοσφαιρίνη έχω χαμηλή πίεση έτσι με έδιωξαν αρκετές φορές.

    Δεν ξέρω αν ισχύει το πιο κάτω γιατί δεν είμαι γιατρός αλλά μια βδομάδα πριν να δώσεις αίμα κάνε μια διατροφή με τροφές όπως μοσχάρι ,μπρόκολο, σπανάκι, φακές και γενικά τροφές που περιέχουν σίδηρο!! Λένε ότι βοηθά, δεν ξέρω αν ισχύει!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Το πιο χαμήλό που είχες ήταν 15; Εντάξει, βάλε το πιο βαθιά το μαχαίρι και γύρισε το κιόλας, κλαίω! Αυτό που με παραξενεύει είναι το ότι ποτέ πριν δεν έπρεπε να προσέχω ή να κάνω κάποια συγκεκριμένη δατροφή για να έχω καλή ...μοδοσφαιρίνη :)) Πάντως θα επιμένω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εμένα νευριάζουν με. Θεωρώ ότι ήβραν τα μαλαχτά της τζοιλιάς τους, έχουν πολλούς αιμοδότες τζαι δκιώχνουν τον κόσμο με το παραμικρό. ΠΟΤΕ δεν εβρέθηκεν ΕΝΑ πλάσμα να μου δώσει ικανοποιητικές εξηγήσεις γιατί εν επιτρέπουν κάποια πράματα. Τζαι θεωρώ ότι άμα εν εξηγείς (ή έστω προσπαθείς να εξηγήσεις) εν έχεις εξήγηση.
    Πάεις να κάμεις κάτι επειδή θεωρείς ότι εν καθήκον σου, επειδή νοιώθείς τζείνα που λαλείς τζι εσύ, επειδή εν ένα πιστεύω σου, επειδή θέλεις άμα σου τύχει να το χρειαστείς να έχει δώσει κάποιος για σένα, τζαι θκιώχνουν σε με το παραμικρό.
    Έτυχε μου να εν πάνω που 12,5 τζαι να με θκιώξουν έτσι. Τάχα εν πειράζει, έρκεσαι άλλη φορά. Τζαι ποτέ εν μου εξηγήσαν γιατί, αφού λαλούν ότι εν το όριο το 12,5 (που σε άλλες χώρες εν μετρούν ΚΑΝ την αιμοσφαιρίνη σου πριν-χωρίς να λαλώ ότι τούτο εν το σωστό)
    Τέλοσπαντων, εννοείται ότι ακόμα πάω τζαι διώ, αλλά αποθαρρύνει με η συμπεριφορά τους που το να πάω με το που θα το θυμηθώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. με έδιωξαν γιατί δεν ήμουν πάνω από 50 κιλά. να είσαι 1.70 και να είσαι 50 κιλά να το καταλάβω. να είσαι 1.51 όμως όχι δεν το καταλαβαίνω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τελικά καλά λέει η moonlight, σε διώχνουν με το παραμικρό! Τι σημασία έχει αν είσαι 50 κιλά; Μετρά που μόνη της ως παράμετρος τούτη; Εν παει αναλογικά με το ύψος ας πούμε; Νομίζω έπρεπε να βλέπουν τη γενικότερη εικόνα της υγείας του ατόμου.
      Μάγισσα ( απλά βαρκούμαι να κάμω log in )

      Διαγραφή
    2. 1,70 και 50 κιλά εν λέει κάτι, εμένα εν μια χαρά η αιμοσφαιρίνη μου

      Διαγραφή
    3. Λέει ότι είσαι underweight αν είσαι 1.70 και 50 κιλά. Που τούτο έννεν ένδειξη καλής υγείας αντιλαμβάνομαι.

      Διαγραφή
  5. Το καταλαμβαινω απολυτα αυτο που λες οτι σαν αιμοδοτης νιωθεις σημαντικος. Εγω δινω συστηματικα στα γενεθλια μου που ειναι Αυγουστο με το σκεπτικο οταν παω διακοπες και συμβει κατι να υπαρχει και Χριστουγεννα ή Πασχα με το ιδιο σκεπτικο. Φετος με καλεσαν Ιουλη για αιμοπεταλια και εδωσα. Σεπτεμβρη χρειαστηκε ο γιος μου πλασμα αιματος. 22 ιουλη εγραφε πανω η ημερομηνια στον ασκο του 26 εδωσα. :) συνεχισε! Μαρια

    ΑπάντησηΔιαγραφή