Το γονίδιο της ωριμότητας

Δεν ξέρω αν υπάρχει τέτοιο γονίδιο ( invictus, ξεκίνα searching please ). Αλλά αν υπάρχει, το έκανα σκιπ...ή με έκανε δεν έχω καταλήξει ακόμα. Είχα ανέκαθεν την υποψία δηλαδή, αλλά το τριήμερο που μας πέρασε, το επιβεβαίωσα.
Εκεί, μέσα σε μια μουσική σκηνή, με χαμηλό φωτισμό και δυνατά μπιτ, ανάμεσα σε στίχους με ρίμα ή χωρίς, με δυο φίλες και τους αγαπημένους μου ερμηνευτές στη σκηνή να τα δίνουν όλα. Και να με παίρνουν μαζί τους. Έπαιξα με τον ήχο στην κονσόλα, έκανα μιξάρισμα, κράτησα το μικρόφωνο, ξεσήκωσα τον κόσμο κουνώντας τα χέρια δεξιά και αριστερά κάνοντας θόρυβο, χόρεψα, ερωτεύτηκα, έζησα.
Αλλά όταν με ρωτήσουν οι γονείς, οι φίλοι και οι συνάδελφοι πως πέρασα το τριήμερο θα απαντήσω απλά "καλά". Γιατί όσα νιώθω δεν περιγράφονται με λόγια. Γιατί και να τους πω δεν θα καταλάβουν. Γιατί πιθανότατα να κουνήσουν το κεφάλι συγκαταβατικά. Γιατί θα ακούσουν αυτό που θέλουν και όχι αυτό που λεώ. Γιατί θα σκεφτούν πως ακόμα να βρω τον δρόμο μου, πως κάνω πράγματα χωρίς νόημα, πως απλά γεμίζω το χρόνο μου άσκοπα. Ίσως και να με ρωτήσουν "Μα πότε θα σοβαρευτείς; Σταμάτα να φέρεσαι σαν δεκαπεντάχρονο και κοίτα να ξαναφτιάξεις τη ζωή σου".
Λοιπόν, δεν σκοπεύω να "σοβαρευτώ" ούτε να "ωριμάσω" σύντομα.
Αφήστε με στον κόσμο μου!

Συγκεντρώσου....

Σηκώνομαι το πρωί με κλειστή μύτη, φουσκωμένα μάτια και λίγο πονοκέφαλο. Σκέφτομαι να μην πάω δουλειά. Βλέπω έξω από το παράθυρο. Κατακλυσμός, μποφώρ, ανεμοστρόβιλοι. Αποφασίζω πως δεν θα πάω δουλειά. Εξάλλου έχω και μια εργασία που πρέπει να ολοκληρώσω, θα μείνω σπίτι να διαβάσω. Ενημερώνω το σχολείο για την απουσία μου, βάζω φορμούλες, κάνω καφέ και κάθομαι μπροστά από τον υπολογιστή. Διαβάζω τα mail μου, μπαίνω στο φατσοβιβλίο, κατεβάζω μουσική και η ώρα περνάει. "Συγκεντρώσου" μου λέει η φωνούλα μέσα μου. Τα κλείνω. Είμαι έτοιμη. Πεινάω. Κατεβαίνω στην κουζίνα, κάνω δυο φρυγανιές, ξαναγεμίζω το φλυτζάνι του καφέ, ξανακάθομαι στον υπολογιστή. Βλέπω ένα δεκάλεπτο από τα best of της αγαπημένης μου σειράς "friends". Ακούω ακόμα λίγη μουσική. "Συγκεντρώσου λέμε" λέει πάλι η φωνούλα. Τα κλείνω. Κρυώνω. Κατεβαίνω να ανάψω την θέρμανση, ανοίγω λίγο την τηλεόραση. Ξανακάθομαι μπροστά από τον υπολογιστή. Παίρνω τηλέφωνο την φιλενάδα, μιλάω κανένα εικοσάλεπτο. Βλέπω και τα αποτελέσματα των χθεσινών αγώνων του κυπέλλου. "Συγκεντρώσου γαμώτο"! Η φωνούλα άρχισε να τα παίρνει στο κρανίο. Την αγνοώ. Παίζω ένα παιγνίδι που κατέβασα πρόσφατα. Μόλις τελειώσει θα ξεκινήσω, υπόσχομαι. Δεν θα πάρει πολύ. Πενήντα στάδια είναι μόνο. Μόλις κάνω νέο ρεκόρ θα κάνω την εργασία. Ορίστε, το έβγαλα. Τώρα είμαι έτοιμη.
Ανοίγω το folder..μάλιστα..document εργασία..το έχω μπροστά μου και ξεκινάω αμέσως τώρα. Το κάνω minimize και ανοίγω νέο παράθυρο στο ιντερνετο. Να διαβάσω κανένα νέο ποστ και μετά θα είμαι πραγματικά έτοιμη. "Λοιπόν, κόψε τις μαλακίες και συγκεντρώσου! ΤΩΡΑ!!" Την πουτάνα την φωνούλα, δεν την ξεγελάς με τίποτα όμως.. τι φωνούλα δηλαδή, αγριοφωνάρα έχει γίνει τόσες ώρες που την δουλεύω.

ΏΧΟΥ!! Καλά!! Μας τα πρηξες! Μπορώ να κάνω μπάνιο πρώτα;;

Ε φωνούλα μου;;;

" ΟΟΟΟΟΧΧΧΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!"

Α στο καλό..τι καταπίεση είναι αυτή πια; Καλύτερα να πήγαινα δουλειά!

Πρώτον  δεν μ αρέσουν τα καρναβάλια και δεύτερον  δεν αντέχω την κίνηση στους δρόμους. Έτσι πέρασα το ΣαββατοΚυριακοΔεύτερο εντός της πόλης. Παρ όλα αυτά ήταν ένα γεμάτο τριήμερο.
Την έναρξη του, σηματοδότησε η παρουσία μου σε γνωστό ελληνικό λαικό τραγουδιστή. Αυτή η εμπειρία με έκανε σοφότερη αφού διαπίστωσα ότι άμα δεν είσαι φίλος του λαικού πενταγράμμου δεν πα να κατεβάσεις μια μπουκάλα ουίσκυ μόνος σου.. η κατάσταση δεν βελτιώνεται. Επιπλέον αμα δεν είσαι φρεσκοχωρισμένος, απατημένος, δυστυχισμένος και καταπονεμένος οι στίχοι του τύπου "θα κάψω απόψε το μαγαζί αν δεν είμαστε μαζί" και "ελπίζω να νιώθεις καλά που με έκανες σκατά" ακούγονται στα αυτιά σου γελοίοι προσφέροντας σου στιγμές ευφορίας και τρελού γέλιου. Θα πω ψέματα αν πω πως δεν πέρασα καλά, αλλά η φιλενάδα που με παρέσυρε μου χρωστά σίγουρα μια έξοδο δικής μου επιλογής!
Το επόμενο βράδυ, έπινα το ποτάκι μου σε κεντρικό μπαράκι της πόλης και παρακολουθούσα το μποτιλιάρισμα στο δρόμο ένεκα των καρναβαλιών. Για πρώτη φορά διερωτήθηκα ποια μπορεί να είναι εκείνη η ενδόμυχη, ανώτερη και εσωτερική δύναμη ( ή ανάγκη ; ) που ωθεί τους ανθρώπους να μασκαρεύονται και να υποδύονται κάτι που δεν είναι πλέον ή που δεν υπήρξαν ( και ούτε θα υπάρξουν ) ποτέ. Μήπως η επιλογή του κουστουμιού και της μάσκας δεν είναι τυχαία, αλλά εκπληρώνει κάποια βαθύτερη επιθυμία ή ένα απραγματοποίητο όνειρο; Μετά από πολλή επεξεργασία κατέληξα λοιπόν στο συμπέρασμα πως η επιλογή της "μάσκας" φανερώνει πολλά για την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων:

Αμφίεση : Μωρό
Απαραίτητα αξεσουάρ : πιπίλα, σαλιάρα στο λαιμό, σορτσάκι, κοτσιδάκια και φακίδες στο πρόσωπο ( προαιρετικά )
Ανάλυση : άτομα που αρνούνται να δεχθούν ότι μεγάλωσαν, ευθυνόφοβα, πιθανότατα να περνούν κρίση ηλικίας, διακατέχονται από μια τάση παλιμπαιδισμού.

Αμφίεση : Νοσοκόμος, γιατρός.
Απαραίτητα αξεσουάρ : ιατρική ποδιά σε άσπρους ή πράσινους χρωματισμούς, στηθοσκόπιο, καπελάκι με κόκκινο ή άσπρο σταυρό.
Ανάλυση : ήθελαν να περάσουν  ιατρική αλλά οι γονείς τους δεν τους άφησαν. Εναλλακτικά, οι γονείς τους θα τους ήθελαν να περάσουν ιατρική αλλά δεν τα κατάφεραν. Όπως και να χει, υποδηλώνει άτομα που θέλουν να προσφέρουν και να βοηθούν τους γύρω τους.

Αμφίεση : Αστυνομικός, στρατιωτικός
Απαραίτητα αξεσουάρ : Χειροπέδες, γκλομπ, πηλίκιο, παράσημα
Ανάλυση : άτομα που θα ήθελαν να είχαν περισσότερη εξουσία και να διοικούν τους γύρω τους. Πιθανότατα καταπιεσμένα.

Αμφίεση : Superman, Batman, Spiderman
Απαραίτητα αξεσουάρ : Η στολή του Superman, η στολή του Batman και η στολή του Spiderman αντίστοιχα.
Ανάλυση : άτομα ονειροπόλα και δίκαια, που θα ήθελαν να έχουν υπερφυσικές δυνάμεις για να μπορούν να αποδίδουν δικαιοσύνη, να εξολοθρεύουν τους κακούς αυτού του κόσμου και να προστατεύουν τους αδύναμους.

Αμφίεση : Χίππυς
Απαραίτητα αξεσουάρ : Παντελόνι καμπάνα, ανοικτό πολύχρωμο ή εμπριμέ πουκαμισάκι, μαντήλι στα μαλλιά και στο λαιμό.
Ανάλυση : άτομα που επιθυμούν έναν κόσμο χωρίς πρέπει, κανόνες και στερεότυπα. Πιστεύουν στην ειρήνη και στην αρμονική συνύπαρξη των λαών.

Αμφίεση : Ζουλού, απάτσι, άνθρωπος των σπηλαίων
Απαράιτητα αξεσουάρ : σκισμένα ρούχα, προβιές ζώων, κόκκαλο στα μαλλιά
Ανάλυση : άτομα που πιθανότατα δεν έχουν καλή σχέση με την τεχνολογία και δεν ενστερνίζονται τους γρήγορους και αγχώδεις ρυθμούς της σημερινής κοινωνίας.

Αμφίεση : Άνδρες που ντύνονται γυναίκες. Συγκεκριμένα, άντρες που ντύνονται πόρνες ( ευγενικά πάντα ). Και όχι, μη μου πείτε ότι επηρεάστηκαν από την υπερπαραγωγή Ελένη η πόρνη, γιατί αυτή την αμφίεση την θυμάμαι από τον καιρό που πήγαινα σε πάρτυ μασκέ του σχολείου.
Απαραίτητα αξεσουάρ : Καλτσόν μαύρο, διχτυωτό, στενή κοντή φούστα, στενό κολλητό μπουστάκι με όλο το βυζί έξω, κόκκινο έντονο κραγιόν και χάλια βάψιμο. Περπάτημα με λίκνισμα των γοφών και των οπισθίων και λάγνο πρόστυχο βλέμμα όλο υποσχέσεις.
Ανάλυση : ..............................................;;;;;;;;;;

Στο σημείο αυτό ο ερευνητής - αναλυτής ( εγώ ναι ) σηκώνει τα χέρια ψηλά και ζητάει την βοήθεια του κοινού. Όλες οι απαντήσεις θα ληφθούν σοβαρά υπόψην και θα συμβάλουν στην ολοκλήρωση της διατριβής μου επί του θέματος. Σας ευχαριστώ.

Προβληματισμοί πάσης φύσεως

 Μια από τις αγαπημένες μου ασχολίες είναι να λύνω sudoku. Ξέρετε, εκείνο το μεγάλο τετράγωνο, που αποτελείται από μικρότερα τετράγωνα με κάποιους αριθμούς και εσύ πρέπει να συμπληρώσεις τα υπόλοιπα κουτάκια..ε εκείνο. Εντάξει, αντιλαμβάνομαι ότι σαν παιγνίδι είναι κάπως μαζοχιστικό. Αλλά όσο πιο δύσκολο, τόσο πιο μεγάλη η πρόκληση και τόσο μεγαλύτερη η ικανοποίηση φυσικά όταν και εάν τελικά το λύσω. Σήμερα λοιπόν πήγα στο περίπτερο να εφοδιαστώ νέα τεύχη γιατί η μικρή μου θεά, νομίζοντας πως είναι τετραγωνάκια τα οποία απλά γεμίζουμε με όποιους αριθμούς θέλουμε, με άφησε χωρίς sudoku. Και μου γεννήθηκε και πάλι όπως και κάθε φορά η ίδια απορία..Γιατί τα εξώφυλλα των sudoku απεικονίζουν ημίγυμνα, εώς και γυμνά μοντέλα; Το ένα τεύχος είχε μια μελαχρινή με το στρινγκ της και ένα ανύπαρκτο διαφανές μπλουζάκι, το δεύτερο μια ξανθιά γυμνόστηθη και το τρίτο μια κοκκινομάλλα χωρίς βρακί. Ένιωθα λες και αγόραζα τσοντοπεριοδικά ( το λέω ευγενικά ). Τι εννοεί ο ποιητής; Μήπως ότι το συγκεκριμένο παιγνίδι απευθύνεται αποκλειστικά σε άντρες; Ή ότι μόνο με τέτοιο εξώφυλλο θα μπορούσε να προσελκύσει το ενδιαφέρον των αντρών; Αλλά και πάλι δεν το καταλαβαίνω. Δηλαδή όπως και να το δω είναι προσβλητικό και για τα δυο φύλα. Τέλοσπάντων, όπως κάθε άλλη φορά, ήρθα σπίτι και πέταξα τα εξώφυλλα.

Κατά το απόγευμα με πήρε τηλέφωνο ένας φίλος ....( Φ : φίλος, Ε : εγώ )
Φ : Τι γίνεται;
Ε : Καλά, εσύ;
Φ : Μια χαρά. Τι νέα;
Ε : Τίποτα ρε συ, τα ίδια οπως τα ήξερες.
Φ: Γιατί έτσι;
Ε : Επειδή προφανώς δεν έχει συμβεί κάτι συνταρακτικό από την τελευταία φορά που μιλήσαμε!
Φ : Α..κατάλαβα. Έχεις κατάθλιψη.. (!!!)

Η μετάφραση αγαπητοί μου του πιο πάνω διαλόγου είναι βασικά η εξής:

Φ : Πήρα για να μάθω αν βρήκες κανέναν γκόμενο.
Ε : Το καταλάβαμε.
Φ : Λοιπόν;
Ε : Όχι, εξακολουθώ να είμαι μόνη μου.
Φ : Γιατί;
Ε : Επειδή προφανώς δεν γνώρισα κάποιον που να με ενδιαφέρει αρκετά.
Φ : Μάνα μου ρε..πρέπει να είσαι πολύ δυστυχισμένη.. ( !!! )

Για κάποιον ανεξήγητο πραγματικά λόγο,ο κόσμος πιστεύει ακόμα στον μύθο πως ο άνθρωπος μπορεί να είναι πραγματικά ευτυχισμένος μόνο όταν βρίσκεται σε σχέση. Άσχετα με το αν περνά καλά ή όχι μέσα σε αυτήν. Φτάνει να είναι ή να λέει ότι είναι με κάποιον. Τελικά ότι και αν κάνω, μου είναι αδύνατον να πείσω τους γύρω μου ότι μπορεί κάποιος να είναι μόνος του και να είναι καλά. Το ενδεχόμενο να είμαι μόνη μου από επιλογή τελικά δεν φαίνεται να είναι αρκετό ( για τους άλλους ). Οπότε πρέπει να το πάρω απόφαση. Θα δημιουργήσω έναν φανταστικό γκόμενο με τον οποίο θα έχω μια "φανταστικά" υπέροχη σχέση για να "γίνω" επιτέλους και γω μια ευτυχισμένη ύπαρξη.