Lets seven!

Εμένα δεν με κάλεσε κανένας να πω εφτά πράγματα για μένα αλλά εγώ θα τα πω anyway! :))

1. Όταν ήμουνα τετάρτη δημοτικού έκλεψα 2 πένες. Πένες μαντολίνου για το σχολείο. Είχα λεφτά, απλά ήθελα να δω αν μπορώ να κλέψω. Ναι, μπορώ. Ήταν χειμώνας και φορούσα γάντια, οπότε τις έκρυψα μέσα στο γάντι μου. Πήγα σπίτι και το είπα της μάνας μου...εν ηξέρω γιατί το έκαμα τούτο. Με πήρε πίσω στο κατάστημα, με έβαλε να απολογηθώ, πρέπει να άλλαξα όλα τα χρώματα του δειγματολογίου της Peletico. Δεν ξανάκλεψα.

2. Στη Δευτέρα Γυμνασίου, ήμουν ερωτευμένη με τον Κώστα. Τα διαλείμματα περνούσα με τις φίλες μου από μπροστά του για να τον δω και να με δει. Μια μέρα ο Κώστας στεκόταν στην καντίνα και εγώ έτρεχα στο προάυλιο ( δε θυμάμαι γιατί ). Πάτησα φλούδα μπανάνας και σωριάστηκα φαρδιά πλατια μπροστά του. Γελούσε ο Κώστας και όλο το σχολείο. Ήταν πολύ τραυματική εμπειρία...σταμάτησα να περνώ τα διαλείμματα από μπροστά του για να με δει!

3. Την ίδια χρονιά, είδα περίοδο. Έπρεπε να πάω τουαλέτα να αλλάξω. Έβαλα την σερβιέτα στο λάστιχο της φούστας και ξεκίνησα. Όταν έφτασα συνειδητοποίησα πως δεν την είχα. Βγήκα ξανά έξω και είδα καμμιά πενηνταριά άτομα να βλέπουν κάτι στην αυλή και να γελάνε. Ναι, ήταν η σερβιέτα μου. Ναι, πήγα και γω και γελούσα μαζί τους σαν να μην ήταν δική μου. Πρώτη φορά το λέω τούτο!

4. Πέρσι πήγα με τη θεά στο Mall. Η θεά κατουρήθηκε, πήγαμε τουαλέτα. Στο πάτωμα υπήρχε ένα περιτύλιγμα σερβιέτας ( ναι τελικά ένα θεματάκι με τις σερβιέτες το έχω ). Θα είπα της θεάς τουλάχιστον τρεις φορές " πρόσεξε μην το πατήσεις". Λίγα λεπτά αργότερα και αφού περπάτησα σχεδόν όλο το Mall, καθώς έβλεπα κάτι ρούχα, έπεσε το μάτι μου σε ένα λιλά πλαστικό χαρτί στο πάτωμα...κοίταξα. Ήταν το περιτύλιγμα ης σερβιέτας το οποίο φυσικά όχι μόνο πάτησα αλλά κουβαλούσα κολήμένο στο παπούτσι μου...

5. Είμαι απίστευτα απροσανατόλιστη. Μπορεί να κάνω τον κύκλο ενός τετραγώνου και να μην μπορώ να ξαναβγώ στον κεντρικό δρόμο για πολλή ώρα. Για όσους γνωρίζουν από Θεσσαλονίκη, έκανα τη διαδρομή Ροτόντα - καμάρα σε δεκαπέντε λεπτά. Γιά όσους δε γνωρίζουν από Θεσσαλονίκη, η πραγματική απόσταση είναι περίπου 200 μέτρα. Και βρίσκονται στην ΙΔΙΑ ευθεία...ναι ξέρω, τραγικό.

6. Όταν σκέφτομαι, όταν συγκεντρώνομαι ή όταν με απασχολεί έντονα κάτι, βάζω τα μαλλιά μου στο στόμα και τα δαγκώνω. Μια συγκεκριμένη τούφα, πάντα από την αριστερή πλευρά.

7. Η φράση " φοβάμαι τις κατσαρίδες" είναι understatement. Ένα καλοκαίρι πήγα με τους γονείς μου για φαγητό σε ένα παραλιακό κέντρο της Λάρνακας. Φορούσα άσπρη μπλούζα και ξαφνικά διαπιστώνω ότι έχει πάνω της έναν τεράστιο μαύρο λεκέ. Ήταν μια κατσαρίδα αηδιαστική, καφέ που πετούσε. Μέχρι σήμερα δεν μπορώ ούτε να τις δω.

Αυτά. Τελικά το 7 ήταν αρκετά περιοριστικός αριθμός. Σε άλλο παιγνίδι, θα ξανααυτοκαλεστώ και θα μάθετε και άλλα ! :)))))

Houston, we have problem!

Το λοιπόν. Συγκεντρωθείτε, διαβάστε με προσεκτικά και βοηθήστε με να λύσω το μυστήριο αγαπημένοι μου συμπλόγκερς!

α) Εδώ και λίγο/αρκετό καιρό, όταν πάω να απαντήσω σε σχόλιο που έχει αφήσει κάποιος σε ποστ μου, εμφανίζεται ένα κουτάκι που λέει υποβολή σχολίου ως...και έχει αρκετές επιλογές. Καταρχήν γιατί και ποιός ενεκάτωσεν και μου τα άλλαξε; Α; Παλιά έγραφα σχόλιο, έντερ, εμφάνιση σχολίου με το μαγισσα που κάτω. Τωρά γιατί υπάρχουν και άλλες επιλογές; Τελοσπάντων, τούτο εν ρητορικό ερώτημα γιατί η απάντηση εν με ενδιαφέρει ούτως ή άλλως. Εμένα με ενδιαφέρει να μου εξηγήσετε πώς μπορώ να αφήνω σχόλια στα δικά μου ποστ. Εδώ να σημειώσω ότι δεν προσφέρεται καν η επιλογή ανώνυμος. Αποτέλεσμα: Στα δυο μου τελευταία ποστ δεν απαντώ στα σχόλια με κίνδυνο να θεωρηθώ καμμιά ψωροφαντασμένη ψωνάρα που απαξιεί να απαντήσει έστω και από στοιχειώδη ευγένεια στους συμπλόγκερς της. Ε ΌΙ! ΈΝ ΕΙΜΑΙ. Απλά δεν ξέρω πώς να απαντήσω, please help!~
Ετελειώσαμεν με τούτην την απορία; Να πάω παρακάτω; Πάω.

β ) Πώς μπορώ να αφήνω σχόλια σε άλλους μπλόγκερς και να φαίνεται από την αρχή ότι είμαι εγώ; Επειδή ούτε αυτό ανακάλυψα ακόμα , αναγκάζομαι να επιλέξω το ανώνυμος και να γράψω κάτω από το σχόλιο ...Μάγισσα... όπως την παλαβή. Γιατί αντιλαμβάνεσαι ότι τούτο εκτός του ότι με κάνει να φαίνομαι ηλίθια, δίνει και την εντύπωση αναποφάσιστου ανθρώπου. Θέλεις να υπογράψεις με το όνομα σου μάνα μου ή με το μάγισσα; Αποφάσισε. Οι άλλοι δηλαδή πως τα καταφέρνετε και αφήνετε σχόλιο με το όνομα σας;  Άν η απάντηση είναι απλή παρακαλώ όπως μου τη δώσετε χωρίς σχόλια του τύπου..μα εν κόφκει ο νους σου μάνα μου; Άσχετη που μου θέλεις και μπλογκ, τρομάρα σου...και άλλα συναφή...

γ ) Ενόμισες ότι ετέλειωσα έννεν; Ακόμα κάτι τζαι κλείω υπόσχομαι.Εν πολλά σύντομη τούτη. Το open ID τι είναι;

Εντάξει νομίζω εκαλύφτηκα για την ώρα, περιμένω την ανταπόκριση σας και σας ευχαριστώ εκ των προτέρων!

P.S Αυτό το μήνυμα εμφανίζεται όταν κάνω προσπάθειες να ανεβάσω σχόλιο με λογαριασμό google ή open ID :  Input error: Cookie value is null for FormRestoration
Που είναι οι ΙΤάδες της μπλογκόσφαιρας όταν τους χρειάζεσαι οεο;;;;;;;

Ο πολυτελής, η πολυτελής, το πολυτελές...

Όι όι εν γίνεται. Πρέπει να γίνω πιο συνεπής στο ραντεβού μου με τούτο το μπλόγκ. Γράφω ένα πόστ, χάνομαι για κανένα μήνα ( κάποτε τζαι 2 ) τζαι πάλε. Και να πεις ότι εν έχω νέα να σου πω; Ακατάχνωτα! Επέρασεν κοτζάμ μου καλοκαίρι, πήρα μετάθεση, στο νέο σχολείο διαδραματίζουνται μια φάουσα ίντριγκες, η θεά πήγε δημοτικό, η μάμα της επήεν στην Μακαρίου τζαι έσουζεν τον πισινό της με το "move it move it" και από το τελευταίο ποστ μέχρι σήμερα πρόλαβα και ερωτεύτηκα. Μάλιστα, ναι, όντως εν πολλά τα νέα και τα επεισόδια και υπόσχομαι να κάμνω συχνά updates. Όι ότι ετζοιμάστουν με τες κλάτσες τόσον τζαιρό δηλαδή αλλά έτο...να χαμε να λέγαμε!
Εννοείται ότι εννα κάμω ξεχωριστό ποστ για κάθε ένα που τα θέματα που ανέφερα, αλλά όι τωρά. Άλλη φορά. Τώρα θέλω απλά να απευθυνθώ στους ανθρώπους  που εν υπεύθυνοι για τις ταπελλούες του τύπου...  "πωλείται πολυτελής διαμέρισμα τριών υπνοδωματίων..", "ενοικιάζονται πολυτελείς διαμερίσματα...", "πωλείται πολυτελές κατοικία τόσων τετραγωνικών.." και να τους πω....
Σας παρακαλώ καλοί μου άνθρωποι. Σας εκλιπαρώ. Μεν μας βασανίζετε άλλο. Εμένα τζαι αλλό καμμιά εκατοστή ανθρώπους ( έν νομίζω να είμαστε παραπάνω;;;; Αν ναι εννα χαρώ πολλά!! ) που ξέρουμε να κλίνουμε σωστά τα γαμ...να τα τριγενή δικατάληκτα επίθετα! Δεν ξέρετε πόσο πονάμε όταν βλέπουμε τέτοιες πινακίδες στο δρόμο. Και οδηγούμε ταυτόχρονα. Δηλαδή σοβαρά τωρά, κινδυνεύει η σωματική μας ακεραιότητα. Μπορεί να πάθουμε εγκεφαλικό ή καρδιακό, απότομη αύξηση πίεσης, μειωμένη ικανότητα αντανακλαστικών. Δεν ξέρετε πως κλίνεται. Οκ, δεκτό, κατανοητό. Ούτε εγώ ξέρω πως να κτίζω σπίτια, μεταξύ μας όυτε να ζωγραφίσω δεν μπορώ. Για αυτό και όταν χρειάστηκε να χτίσω, εν έκαμα μόνη μου μια ζωγραφιά και μετά ξεκίνησα χτίσιμο.Όι. Έδωκα το σε έναν αρχιτέκτονα που εν η δουλειά του να σχεδιάζει σπίτια και μετά σε έναν εργολάβο οικοδομών που εν η δουλειά του να τα χτίζει! Η δουλειά του ταπελλογράφου, έννεν να ξέρει ορθογραφία! Εν να κάμνει ταπέλλες! Για αυτό τον λένε ταπελλογράφο, αλλιώς θα τον λέγανε ορθογράφο! ΕΝ ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΟΥ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΟΥΛΗΣΕΙΣ Η ΝΑ ΜΟΥ ΕΝΟΙΚΙΑΣΕΙΣ ΤΑ ΠΟΛΥΤΕΛΗ ΣΟΥ ΔΙΑΜΕΡΙΣΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΣ ΣΟΥ ΟΙΚΙΕΣ ΝΑ ΚΟΨΕΙΣ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΣΟΥ ΝΑ ΒΡΕΙΣ ΠΩΣ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΣΩΣΤΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΝΑ ΤΑ ΔΩΣΕΙΣ ΜΕΣΑ! Άτε γιατί εν τζαι πολλοαρκώ να κατεβαίνω στη μέση του δρόμου και να διορθώνω τις ταπέλλες με τους μαρκαδόρους ( και ναι έχω πολλούς μεσα στο αυτοκίνητο, είμαι καθηγήτρια εξίασες; ).