Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Κατάθεση ψυχής

Η δουλειά του εκπαιδευτικού δεν είναι τόσο εύκολη ούτε τόσο ξεκούραστη όπως θέλουν πολλοί να πιστεύουν. Δεν είναι μπαίνεις στην τάξη και κάνεις μάθημα. Αναπτύσσεις σχέσεις με τους μαθητές που έχεις απέναντι σου και εννοοώ με τον καθένα προσωπικά, γιατί το κάθε παιδί είναι ένας μοναδικός και ξεχωριστός χαρακτήρας, με συγκεκριμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, συγκεκριμένη οικονομική και οικογενειακή κατάσταση και προσωπικά συναισθήματα. Και σαν εκπαιδευτικός οφείλεις να τα γνωρίζεις,για να μπορείς να προσφέρεις το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα και να χειρίζεσαι τις διαφορετικές καταστάσεις με διακριτικότητα.
Ο μαθητής που δεν έφερε ακόμα τετράδιο στο μάθημα σου, δεν είναι τεμπέλης. Ζει με τη μητέρα και τα υπόλοιπα 5 αδέρφια του με ένα επίδομα από το γραφείο ευημερίας, γιατί ο πατέρας εγκατέλειψε τη στέγη και η μάνα δεν τα φέρνει βόλτα μόνη της. Μην τον προσβάλεις. Δώσε του ένα τετράδιο που "έτυχε" να έχεις μαζί σου.
Ο μαθητής που γυρνάει στην αυλή με το στυλάκι του "μάγκα" και στην τάξη διακόπτει συνεχώς το μάθημα άνευ λόγου και αιτίας, δεν περνά απλά την εφηβεία του. Είναι ορφανός από μητέρα και δεν ένιωσε ποτέ το μητρικό χάδι. Μην τον τιμωρήσεις. Δείξε του αγάπη.
Η μαθήτρια που ντύνεται και φέρεται προκλητικά, δεν είναι φτηνή. Έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και προσπαθεί απλά να τραβήξει την προσοχή σου με κάθε τρόπο. Δώσε της την απαραίτητη σημασία και τόνιζε το πόσο ικανή είναι στο μάθημα σου.
Ο μαθητής που σου κάνει συνεχώς ανούσιες ερωτήσεις, δεν αντιλαμβάνεται ότι είναι ενοχλητικός. Έχει ένα είδος αυτισμού. Μην του φωνάζεις. Λύσε τις απορίες του.
Ο μαθητής που κάθεται στο τελευταίο θρανίο και σε βλέπει, αλλά δεν μιλάει ποτέ, δεν είναι μουγγός. Φοβάται ότι δεν θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του μαθήματος και τον απορρίψεις. Μην τον εκθέσεις. Απεύθυνε του το λόγο και πες του μπράβο, ακόμα και αν η απάντηση ήταν λάθος.
Η μαθήτρια που έρχεται σχεδόν πάντα αδιάβαστη και κοιμάται στο θρανίο, δεν είναι αδιάφορη. Η μητέρα της την εγκατέλειψε και τώρα αυτή είναι υπεύθυνη για το μαγείρεμα, τη φροντίδα του σπιτιού, του πατέρα και των δυο μικρότερων αδελφών της. Μην της λες λοιπόν ότι δεν είναι ικανή για τίποτα...
 Θα μπορούσα να γράφω όλο το βράδυ για τον κάθε ένα από τους 200 μαθητές μου ξεχωριστά. Και όταν κάνω μάθημα οφείλω να γνωρίζω και να θυμάμαι την ιδιαιτερότητα του κάθε ενός. Και ναι. Όταν σχολνάω, νιώθω εξουθενωμένη.
Για αυτό και οι εκφράσεις του τύπου "καλά την έχετε εσείς οι καθηγητές" και "σιγά που κουράστηκες στο σχολείο΄" μου τη δίνουν στα νεύρα ολοένα και περισσότερο καθώς περνάνε τα χρόνια.
Και το ανεκδοτάκι :
Ποιοί είναι οι τρεις λόγοι για να γίνει κάποιος καθηγητής;
Ο Ιούνιος, ο Ιούλιος και ο Αύγουστος........δεν με κάνει να γελάω.
Άν όμως εξακολουθείς να θέλεις να γίνεις εκπαιδευτικός, τότε χρειάζεσαι υπομονή, ψυχικό σθένος και αγάπη για τα παιδιά και το επάγγελμα που επέλεξες...

3 σχόλια:

  1. υπέροχο και ανθρώπινο ποστ μάγισσα. τι διδάσκεις;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα λέμε για να χαιρόμαστε μόνοι μας. Ό,τι και να λες την έχουν έτοιμη την κουβέντα τους. Οπότε εγώ έμαθα να λέω, "εν πολλά καλά όντως, περνά σου τζαι σένα να κάθεσαι 3 μήνες";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. :) Το ξέρω ποδηλάτη. Και εγώ απαντάω "αν σου περνά γίνε και συ" αλλά κατά βάθος θα ήθελα να είχα το χρόνο και τη διάθεση να απαντάω όσα έγραψα πιο πάνω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή