Ιστορίες για παιδιά...;;;;;

Σήμερα καθώς οδηγούσα, έπεσε το μάτι μου σε μια αφίσα για το διεθνές φεστιβάλ παντομίμας και κουκλοθεάτρου που πραγματοποιείται στο Δήμο Λατσιών τα τελευταία 4 χρόνια. Έτρεξα λοιπόν, βρήκα το πρόγραμμα και αποφάσισα να πάρω τη θεά στην παράσταση των 7. Φρόντισα φυσικά να ενημερωθώ πρώτα για το θέμα της παράστασης και αφού διάβασα την περίληψη θεώρησα ότι ανταποκρίνεται στο επίπεδο της μικρής. Είναι λεέι μικρές ιστορίες που έφτιαξε ο τάδε Χ , ούτε το όνομα του δε θυμάμαι, επειδή τα παραμύθια που αγόραζε για τον γιο του, δεν τον ικανοποιούσαν καθότι τα έβρισκε ανούσια και χωρίς ηθικά διδάγματα. Έτσι αποφάσισε να γράψει ο ίδιος τα δικά του. Μέχρι εδώ  όλα καλά. Και ξεκινάει το κουκλοθέατρο....
Η μια ιστορία αφορούσε σε ένα παιδάκι που δεν έτρωγε το φαγητό του, έλεγε ότι ήταν αηδία και έριχνε το πιάτο στο πάτωμα..εντάξει, δεν νομίζω να υπάρχει γονιός που να μην βίωσε έστω και μια φορά αυτή την κατάσταση...οι μέρες περνάνε και ο μικρός δεν τρώει, αδυνατίζει συνέχεια και μια μέρα πεθαίνει! Για να είναι μάλιστα το μήνυμα πιο σαφές, το τραπέζι του σκηνικού, μετατρέπεται σε φέρετρο.
Η επόμενη ιστορία αφορούσε σε ένα κοριτσάκι που έπαιζε με τα σπίρτα μια μέρα μόνη στο σπίτι. Άρπαξε φωτιά και έγινε παρανάλωμα του πυρός...στάχτη λέμε το κοριτσάκι..μας τελείωσε.
Η τρίτη ιστορία, αφορούσε σε ένα αγοράκι που βασάνιζε τα ζώα. Σκότωνε πουλιά και κλωτσούσε σκυλιά, μέχρι που μια μέρα ένα σκυλί το δάγκωσε βγάζοντας του ένα τεράστιο κομμάτι από το πόδι...Αν πέθανε; Τι να σας πω; Δεν ήταν και ξεκάθαρο το τέλος αυτής της ιστορίας...
Σε μια άλλη ιστορία, ένα αγοράκι, βγήκε έξω από το σπίτι, ενώ είχε μπόρα και δυνατούς ανέμους..το παρέσυρε ένας ανεμοστρόβιλος και ποτέ ξανά δεν πάτησε στη γη ούτε άκουσε κανείς τι έγινε...
Στο σημείο εκείνο, άρχισα να κοιτάω γύρω μου για να δω κατά πόσο ήμουνα ο μόνος γονιός εκεί μέσα που είχε αρχίσει να ενοχλείται με την κατάληξη των ιστοριών. Ε, δεν ήμουνα! Ακουγότανε ένα μουρμουρητό απο όλο το θέατρο. Αρχικά νόμιζα πως ήταν από τα παιδιά, αλλά στην πορεία αντιλήφθηκα ότι προερχόταν από τους γονείς. Λογικό! Αφού όλοι οι γονείς σπεύδαμε να απαντήσουμε στα ερωτήματα των παιδιών μας και να τα καθησυχάσουμε. Δε θα σας πώ όλες τις ιστορίες. Θα σας πω όμως το αποκορύφωμα όλων..κατά την ταπεινή μου πάντοτε γνώμη.
Ήταν λέει ένας μικρός που πιπιλούσε το δάκτυλο του. Η μητέρα του πριν φύγει για ψώνια του είπε να μην το πιπιλάει γιατί θα έρθει κάποιος να του κόψει τα δάκτυλα...και έτσι και έγινε! Πλησιάζει τον μικρό μια τρομακτική φιγούρα με ένα τεράστιο ψαλίδι και του κόβει όλα τα δάκτυλα. Και κάθεσαι τώρα εσύ με το τέκνο σου αγκαλιά ( σημειώστε ότι αρχικά όλα τα τέκνα κάθονταν μόνα τους, κατά τη διάρκεια του κουκλοθεάτρου μετακόμισαν στις αγκαλιές των γονέων ) και βλέπετε τα δάκτυλα να πετάγονται στον αέρα, ενώ ο αφηγητής φροντίζει να διευκρινίσει ότι γέμισε ο τόπος με αίματα και τα δάκτυλα ήταν παντού πεταμένα στο δωμάτιο..Το παιδάκι κούκλα να σέρνεται στο πάτωμα και να σπαράζει από τον πόνο, ενώ την ίδια ώρα μπαίνει στο δωμάτιο η μαμά του, τον βλέπει και φωνάζει...ΚΑΛΑ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ!!!!!
ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΟΒΑΡΟΙ;;;;;;;;
Δηλαδή όποιος γονιός σκέφτηκε να περάσει με το παιδί του ένα εποικοδομητικό και ευχάριστο κυριακάτικο απόγευμα, πιθανόν αυτή τη στιγμή να προσπαθεί ακόμα να του εξηγήσει τα ηθικά διδάγματα των ιστοριών..
Ήρθαμε σπίτι, έκανα τη θεά μπάνιο, της έβαλα πυτζάμες και την έβαλα στο κρεβάτι...σε 5 λεπτά στεκόταν με το μαξιλάρι της στην πόρτα του υπνοδωματίου μου...μαμά, μπορώ να κοιμηθώ μαζί σου σήμερα;;;; Τυχαίο; Δε νομίζω!!
Εκείνο που με προβλημάτισε είναι το εξής: Παρακολούθησε κάποιος από τους αρμόδιους το συγκεκριμένο κουκλοθέατρο πριν το εντάξουν στο πρόγραμμα του φεστιβαλ; Ή έστω φρόντισε κάποιος να ενημερωθεί για το ακριβές σενάριο και την κατάληξη των ιστοριών του;
Επειδή ο τάδε Χ θεωρούσε αυτές τις ιστορίες κατάλληλες για το δικό του παιδί, αυτό δε σημαίνει ότι είναι και κατάλληλες...
Τώρα που τα είπα, μπορώ να πάω και γω για ύπνο!