Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

Εσύ με πόσα νεύρα φτάνεις στη δουλειά;;;;

Γενικά είμαι πρωινός τύπος. Δηλαδή για να σηκωθώ μετά τις 8 πάει να πει ότι ξενύχτησα την προηγούμενη μέρα, γιατί υπό κανονικές συνθήκες μέχρι τις 6 είμαι στο πόδι. Με το που ακούω το ξυπνητήρι, με το ένα χέρι το κλείνω και με το άλλο ανοίγω το ραδιόφωνο σε μια συγκεκριμένη συχνότητα πάντα. Είναι δυο τύποι απίστευτοι κάθε πρωί από τις 6 μέχρι τις 10. Εγώ βέβαια τους ακούω μόνο μέχρι τις 7μιση γιατί μπαίνω στην τάξη και μου είναι κομματάκι δύσκολο να διδάσκω μετά μουσικής, αλλά η μιάμιση ώρα είναι αρκετή. Πολλές φορές σκέφτομαι από τι ώρα σηκώνονται αυτοί για να προλάβουν να πιουν καφέ, να καθαρίσουν τη φωνή τους και να έχουν και όρεξη να ξυπνήσουν με το πρόγραμμα τους πολλούς άλλους ταλαίπωρους που πρέπει να πάνε δουλειά. Ξεφεύγω όμως! Σηκώνομαι λοιπόν σχεδόν πάντα χαμογελώντας γιατί όλο και κάτι καλό θα έχουν πει οι πρωινοί εκφωνητές, βάζω τη ρόμπα μου και με μάτια μισόκλειστα ακόμα κατευθύνομαι προς την κουζίνα για το πρώτο νες της ημέρας. Μεγάλη ανακάλυψη το νες, το ομολογώ ( Αν και μεταξύ μας δε νομίζω ότι επιδρά στο νευρικό μας σύστημα με την ταχύτητα που νομίζουμε. Κατεβάζουμε την πρώτη γουλιά και τα μάτια ανοίγουν δια μαγείας. Αδύνατον. Η γουλιά δεν έχει φτάσει καλά καλά στο στομάχι ακόμα, πόσο μάλλον στο αίμα ). Τέλοσπαντων τι ψάχνω να εξηγήσω τώρα, εδώ άλλα και άλλα δεν έχω λύσει εδώ θα κολλήσω;
Μπαίνω λοιπόν στο μπάνιο, ετοιμάζομαι και ξεκινώ για δουλειά.
Και εκεί που όλα προμηνύουν το ξεκίνημα μιας υπέροχης μέρας…
Ο τύπος στο αμάξι μπροστά από μένα δεν έχει αντιληφθεί ότι είναι πράσινο το φανάρι και χαζεύει την γκόμενα στο αμάξι της διπλανής λωρίδας ( ωραία η γκόμενα ρε φίλε δε λέω αλλά από τι ώρα άραγε να ξύπνησε και βάφτηκε έτσι;) Μέχρι να καταλάβει ο τύπος ότι τα κορναρίσματα είναι για αυτόν και όχι για την γκόμενα, πάει, το χάσαμε το φανάρι. Υπομονή, θα ξαναγίνει πράσινο που θα πάει;
Βγαίνω επιτέλους στον αυτοκινητόδρομο, αφού πρώτα τα ΄χω πάρει με τον παππούλη που βγήκε από την πάροδο και ξέχασε να κοιτάξει ( λόγω γεροντικής άνοιας ) ή κοίταξε αλλά δε με είδε ( λόγω καταρράκτη ) και αφού έχω βρίσει τον ταξιτζή μπροστά μου που όλο έδειχνε ότι κάπου θα στρίψει αλλά ούτε και ο ίδιος ήξερε που!
Εδώ να δεις τι γίνεται. Καταρχήν είμαι πεπεισμένη ότι ο περισσότερος κόσμος δε γνωρίζει το λόγο ύπαρξης των δυο λωρίδων. Δε σηκώνεσαι το πρωί και λες ας πάρω σήμερα τη δεύτερη λωρίδα γιατί χθες οδηγούσα στην πρώτη! Δε διαλέγεις λωρίδα ανάλογα με τη διάθεση σου, έλεος πια. Αριστερά προχωράμε, δεξιά προσπερνάμε. Αν δεν υπάρχει αμάξι στην αριστερή δεν κρατάς την δεξιά σε περίπτωση που βρεθεί σε κάποια χιλιόμετρα αμάξι στην αριστερή για να το προσπεράσεις!
 Είμαι στη δεξιά λωρίδα και προσπερνάω ( το τονίζω αυτό ) κανονικά. Ξαφνικά η τύπισσα του μπροστινού αμαξιού πατάει φρένο. Όταν λέω φρένο εννοώ ότι από κει που πήγαινε με 110 χιλιόμετρα την ώρα τώρα πάει με 80..και βγάλε! Προσπαθώ να δω αν πετάχτηκε κάτι στο δρόμο της, αν έγινε κάποιο δυστύχημα, αν έχει μποτιλιάρισμα…τίποτα. Το μόνο που βλέπω στα 100 μέτρα περίπου είναι ένα περιπολικό σταματημένο για έλεγχο ταχύτητας. Οι λέξεις μιλάνε από μόνες τους. Δε λέγεται τυχαία έλεγχος ταχύτητας. Αφού δεν υπερβαίνεις κυρία μου το επιτρεπόμενο όριο τι το πατάς το ρημάδι το φρένο; Για να τρακάρουμε όλοι μαζί;
Μ΄αυτά και μ΄αυτά λοιπόν φτάνω επιτέλους στον προορισμό μου. Ευτυχώς που στη διαδρομή με συνοδεύουν πάντα οι φωνές των αγαπημένων μου εκφωνητών και μετριάζεται κάπως η κατάσταση.
Καλή μου μέρα :)


5 σχόλια:

  1. καλημέεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεερα. μην μου αχώνεσαι βρε. έτσι είναι οι Κύπριοι όταν οδηγούν. και πήγαινε ήρεμα στην τάξη. γιατί τα μικρά θα σε εκνευρίσουν έτσι και αλλιώς!!!! τι τάξη έχεις;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. είναι τρελοί οι οδηγοί... ειδικά οι ταξιτζήδες που βρίσκονται στο χώρο της εργασίας τους άρα μπορούν να κάνουν ότι θέλουν ή κάτι επικίνδυνοι παππούδες... υπομονή!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. she demon : κοίτα, δεν τα λες και τελείως μικρά, έχω από πρώτη μέχρι τρίτη γυμνασίου :)αλλά ναι θα συμφωνήσω πως έχουν μια μοναδική ικανότητα να σε εκνευρίζουν ανεξαρτήτου ηλικίας χαχαχαχα
    ουφ : ξέχασες την τρίτη κατηγορία..εκείνη των άσχετων γυναικών οδηγών. Εκεί να δεις υπομονή που απαιτείται! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. δυνατά αγαπημένα τραγούδια, χαμόγελο και τα προβλήματα του δρόμου πάνε μακριά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. πώς τα καταφέρνεις να είσαι morning person??

    νομίζω εν ταλέντο
    τα άλλα ούλλα μες τους δρόμους εν πελλάρες, άμαν μπορείς να ξυπνάς έτσι ωραία το πρωί :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή